The next 100 years

George Friedman is een bekende Amerikaanse schrijver die vaak politiek-economische en militaire voorspellingen doet. Hij heeft een stevige reputatie op gebieden als geopolitieke ontwikkelingen en inlichtingen. Van origine is hij Joods; zijn ouders woonden in Hongarije en overleefden de Holocaust. Dat geeft hem een intercultureel en geografisch breed perspectief.

Zijn voorlaatste boek was The next 100 years uit 2009, een gewaagde voorspelling over de ontwikkelingen voor de 21^e eeuw. Zijn methode van voorspellen is gebaseerd op demografische ontwikkelingen, de combinatie van handel en militaire macht, technologische ontwikkelingen en culturele reacties op die ontwikkelingen.

Een paar van zijn minder alledaagse voorspellingen:

De groei van China zal stoppen en mogelijk zal het land verdeeld raken tussen het binnenland en de kustregio’s.
Turkije wordt nog sterker en weer de leider van een nieuw Ottomaans rijk.
Rusland zal, na nog een flinke groeispurt, toch weer terugvallen.
Europa zal zwak en politiek verdeeld blijven, en Polen wordt een nieuw zwaartepunt.
Robotica is de toekomst. Ongeschoolde arbeiders worden overbodig.
De ruimte wordt steeds belangrijker; zowel voor militairen als voor energiewinning.
De strijd tussen traditionele, conservatieve godsdiensten en moderne opvattingen over relaties en seksualiteit zullen steeds vaker gewonnen worden door de laatste, omdat de technologie en moderne economie zo’n cultuurverandering veroorzaakt.
Sociale problemen en vergrijzing geven, samen met de economische kosten, een potentiële crisis ergens rond 2025.
Op lange termijn zal de VS ernstig te lijden krijgen onder een conflict met Mexico (en met de vele etnische Mexicanen die dan in de VS wonen).

Natuurlijk kan ik een recensie schrijven, maar dat hebben zoveel mensen al gedaan. Ik kan alleen maar mijn subjectieve indruk geven. Ik ben onder de indruk van de kennis van zaken van de auteur en zijn methodische aanpak.

If human beings can simply decide on what they want to do and then do it, then forecasting is impossible. Free will is beyond forecasting. But what is most interesting about humans is how unfree they are. It is possible for people today to have ten children, but hardly anyone does. We are deeply constrained in what we do by the time and place in which we live.

Ook is hij heel eerlijk over zijn manier van werken en over de grote onzekerheden die samengaan met het schetsen van toekomstscenario’s.

The core of the method I have used in this book has been to look at the constraints placed on individuals and nations, so see how they are generally forced to behave because of these constraints, and then to try to understand the unintended consequences those actions will have. There are endless unknowns, and no forecast of a century can be either complete or utterly correct. But if I have provided here an understanding of some of the most important constraints, the likely responses to those constraints, and the outcome of those actions on the broadest level, I will be content.

Ik geloof dat de auteur daarin geslaagd is. En daarin ligt de grote waarde van het boek: het maakt je bewust van de beperkingen die de omstandigheden, de geografie, de demografie en andere factoren jou opleggen. Dezelfde beperkingen bepalen de (on)mogelijkheden van het land waar je in leeft en de politieke discussies en persoonlijke moeilijkheden die daaruit voortvloeien.

Wel gaat het werk gebukt onder de pragmatische simpliciteit van de Amerikaanse die de auteur zelf zowel prijst als bekritiseert in zijn lofzang en kritiek op het logische pragmatisme van de Amerikanen, waarvan computers en computertalen zoals C++ het beste voorbeeld zouden zijn. Immers, een computerprogramma bevat alleen wat nuttig en logisch is, en dat is zijn schoonheid en kracht. Maar de krachtige religieuze en culturele invloeden, zoals beschreven door Huntington in zijn Clash of Civilizations (die ik nog lezen moet), of de invloed van onze biologische bouwstenen, zoals beschreven door Lynn in zijn IQ and the Wealth of Nations, komen niet aan bod.

Echter, het boekje zet aan het denken, geeft nuttige informatie, en omdat het ook nog eens vlot leest is het zeker een aanrader.

Ook zet het aan om, ondanks alle problemen rondom de Europese Unie, toch nog eens goed na te denken over Europese samenwerking. Een verdeeld Europa is een kwetsbare prooi. Binnenkort daarover meer van mijn hand. De visie van George Friedman over Europa in 2013 kun je alvast online lezen.

Speciale dank voor het mogelijk maken van deze blogpost gaat naar de NS, die dankzij slecht management en daardoor slecht materieel mij tot een vrije dag dwong.

Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.