Berichten en bespiegelingen

Deze teksten stuurde ik naar familie, vrienden en bekenden. Ik verhaal over mijn darmkanker en hoe dat zich ontwikkelde. Ook nam ik de gelegenheid te baat om (erg) lange bespiegelingen toe te voegen die mijn intimi in staat stelden meer in mijn soms complexe en “vreemde” wereldbeeld te kruipen.

Het geheel kan eigenljk nog wel wat redactie gebruiken, maar daarvoor ontbreekt me de tijd en energie, nu ik zo dicht bij een terminale toestand zit.

De teksten zijn beschikbaar als PDF, ePub en HTML.

Verder staan de teksten hieronder integraal, maar mijn advies is om het via een PDF- of ePub-reader te lezen omdat het om een nogal lange lap tekst gaat, bijna een klein boekje.

2023-08-22 update

Lieve vrienden, familie, bekenden;

Zoals de meesten van jullie al weten heb ik uitgezaaide kanker; begonnen in de darmen maar het zit ook al in o.a. de lever. Het is laaggradig maar niet meer te genezen met de huidige stand van technologie. Volgens het Antoni van Leeuwenhoek (gespecialiseerd in kankerbehandeling) heb ik tussen een jaar en maximaal vijf jaar; pakweg een levensverwachting van 2,5 jaar. E.e.a. afhankelijk van mijn conditie, hoe de chemo zal aanslaan, en geluk. Elke drie weken een keer chemo is nu het voorstel, en dat zal waarschijnlijk over twee weken starten.

Beseffen kan ik dit nog niet echt en ook voor Mireille is het een diep dal. Na zoveel jaren chaos, met twee molenstenen (prive, vnl. mijn ouders en onmogelijke leefsituaties; en maatschappelijk, vnl. modern-links en managers-rechts beleid waardoor ik op spaargeld moest leven, plus de aanval op de agrarische sector) hoopten we eindelijk wat op te kunnen bouwen en sinds begin dit jaar leek dat ook goed te gaan.

Veel van jullie hebben berichten gestuurd, willen langskomen, enz. Ik heb veel nog niet beantwoord en bezoek weggehouden; ik ben moe, en heb al mijn tijd en aandacht nodig opties te onderzoeken, te kijken of er toch wat mogelijk is, me aan te passen, enzovoorts. Bezoek komt later denk ik weer in beeld. Prive heb ik ook zorgen rond de staat van het huis, financieel en heb ook echt rust en beweging nodig om mezelf goed te houden.

Een optie die niet mijn leven zal redden maar ’t al wel wat aangenamer maakte is een hoge dosering van vitamine K (dank, Ronald!) waardoor mijn darmen zich een stuk beter gedragen. De oncoloog had er nog nooit van gehoord en ook geen interesse in. Helaas gaat vermoedelijk maar weinig geld en onderzoek uit naar zulke alternatieve opties; het aantal publicaties op pubmed valt wat tegen.

Op dit moment is het dus de vraag of ik het overleef (redelijkerwijs: nee), en hoe Mireille hier door moet en hoe ze eruit komt.

Graag hou ik jullie op de hoogte via zowel een Telegram kanaal als per email. Soms zal email in de spambox komen, maar niet van iedereen heb ik het mailadres, vandaar de dubbele methode. Het Telegram kanaal is te vinden op:

https://t.me/+jeBBQNYCFMEyYjk0

Hopelijk ben ik niemand vergeten; het is nog wat chaos in mijn hoofd… Nogmaals dank voor alle berichten, attenties, vragen om op bezoek te komen; ik lees alles ook al reageer ik soms niet.

Groet, Evert

2023-08-25 het probleem chemo

Beste XXX,

Nu ik voor een dilemma sta, en door alles ook wat in de war ben, leek het me goed een paar mensen advies te vragen over onderstaande overwegingen.

Het probleem CEA

De afgelopen weken is mijn gezondheid en welbevinden vooruit gegaan als gevolg van gezonde voeding, beweging, alternatieve methoden (multiwave & biontologisch) en een reeks supplementen.

Helaas is de CEA waarde – een maat voor de hoeveelheid kankercellen in het lichaam – in 3,5 week bijna verdubbeld. En dat terwijl die tussen de eerste en tweede meting (gedurende een maand) juist iets leek af te nemen. De oncoloog keek daar niet zo van op, en ziet enkel een chemokuur als een methode om dat in de perken te houden.

Ernstig is dat er een metastase in mijn lever zit. Dat kan ineens heel snel gaan. En dat is ook lastig te behandelen.

De CEA waarde kan zich steeds weer verdubbelen. Dat gaat dus niet lineair in een rechte lijn omhoog, maar kwadratisch als een soort snelle piek. Dus de ene week kan je nog gezond lijken, de volgende week zie je al geel. Zo’n kankercel deelt zich en dat geeft die verdubbeling.

Waarom helpt het dan toch niet dat mijn verder goede weerstand en gezonde lichaam het probleem aanpakt? Kankercellen worden vaak niet goed herkend door het afweersysteem. In mijn geval heb ik laaggradige, weinig gedifferentieerde kanker, wat minder hard groeit maar ook minder gevoelig is voor chemo en minder snel door het afweersysteem herkent wordt.

Bij veel mensen werkt het opkrikken van hun immuunsysteem goed. Maar bij mij was dat sinds begin dit jaar al redelijk goed. De problemen waren er vooral de afgelopen jaren, misschien wel de afgelopen 10 jaar, aanwezig (veel stress, onmogelijke omstandigheden, ongezonde leefsituatie).

Ik heb een nachtmerrie gehad dat ik aan de chemo moest, en slaap er ook onrustig door. Eigenlijk wil ik geen chemo. Het verwoest je lijf; het maakt definitief herstel daardoor heel lastig.

Aan de andere kant zie ik geen andere opties meer om te voorkomen dat ik binnen een half jaar de pijp uit ben. De oncoloog verwacht dat zulks het geval is als ik geen chemo neem en eerlijk gezegd lijkt me dat wel een redelijke inschatting gezien de stijging van de CEA waarde en het feit dat mijn lever al getroffen is.

Grote vraag blijft toch een beetje waarom de CEA zo hard stijgt terwijl mijn immuunsysteem, darmflora, etc. geoptimaliseerd zijn en ik ook andere middelen zoals multiwave en vit. K inzet. Kennelijk is de kanker mijn immuunsysteem te slim af.

Een andere mogelijke verklaring is dat de forse verandering in voeding, supplementen etc. verantwoordelijk zijn voor de snelle CEA waarde, die eerder wat stabieler leek. Dit zijn een aantal veranderingen:

• suikerarme voeding
• veel eieren, bananen, yoghurt
• diverse supplementen (B, C, D, K, magnesium, selenium, jodium, zink, quercetine, L-thyrosine, resveratrol, taurine)

Vooral rond eieren en eiwit is veel onduidelijkheid. De dooier kan wel. Zie bijvoorbeeld https://www.mmv.nl/voedingsmiddel/ei-kip/

Nog weer een andere verklaring is meer stress. Rond bezoeken aan het Antoni, en zeker erna, is dat effect goed merkbaar. Na een gesprek met de oncoloog heb ik al snel drie dagen slechtere nachtrust, soms een wat hogere hartslag, etc. Het is ook niet de meest empathisch-communicatieve persoon die ik ooit ontmoet heb. Hij is wel technisch goed binnen zijn afgebakende terrein.

Ik weet ook niet zeker of diepere, oudere psychologische factoren hier een rol spelen. Wel in het ontstaan ervan, dat kan goed, en er kan ook nog op dat vlak gewerkt worden. Maar de situatie met de lever is wel urgent; ik kan niet wachten op twijfelachtige resultaten van zelfonderzoek. Ook al is het mentale deel wel essentieel en eerlijk gezegd merk ik veel stress bij mezelf. Dat is niet goed voor mijn lijf en ook niet voor mijn besluitvorming.

Ik moet nog minstens een half jaar in leven blijven wil ik de boel netjes achterlaten voor Mireille (zowel fiscaal als in andere opzichten). Verder kan ik de tijd ook gebruiken om nieuwe dingen te onderzoeken die mogelijk aan mijn genezing kunnen bijdragen, hoewel ik het op dat punt somber inzie op dit moment. De chemo’s geven me die tijd, echter met een heel zware prijs.

Nog een vraag is of de chemo’s te combineren zijn met andere vormen van genezing. In ieder geval zijn gezonde voeding, supplementen e.d. goed te combineren. Methoden die puur gericht zijn op detoxificatie en een optimaal immuunsysteem zijn nog steeds levensverlengend maar niet meer genezend als de chemo (oftewel toxificatie) steeds doorgaat. Op dit moment vrees ik dat biontologische behandelingen en chemo’s lastig te combineren zijn.

Het chemo-schema is als volgt. Elke drie weken een infuus; elke dag twee tabletten. Om de drie keer drie weken (negen weken) beeldvorming (CT en MRI).

Infuus (dag 1):

• oxaliplatin
• avastin (bevacizumab)

Dag 1 - 14:

• capecitabine

De nadelen zijn fors…

• Oxaliplatine is schadelijk voor de zenuwen. Die schade trekt na enkele dagen tot weken weer weg. Verder o.a. haaruitval, nierfunctie vermindering, en bloedarmoede.
• Cepectibine is troep met een hele riks bijwerkingen, maar remt de groei van darmtumoren.
• Bevacizumab is een monoklonaal antilichaam. Dit is een doelgerichte kankerremmende stof (targeted therapy). Het vermindert wildgroei van bloedvaten. Veel bijwerkingen omdat het ook gezonde cellen aantast.

Zonder uitzicht op genezing vraag ik me af waar de winst precies zit. Je leeft 1 tot 5 jaar i.p.v. een half jaar; gemiddeld is de winst dus twee jaar. Maar dat zijn geen mooie jaren.

Maar met de snelle CEA stijging zijn mijn opties dus beperkt.

Mocht je hier nog gedachten bij hebben, dan hoor ik ze graag…

Groet, Evert

2023-09-07 update

Lieve mensen,

Af en toe wat zwart voor de ogen en maar 1/3 zichtveld als ik ga lopen of van houding verander. Maar dat trekt snel weer bij. De chemo zorgt ook voor gevoelige vingertoppen. Koude voorwerpen kan ik beter niet aanraken en koude drank is ook ontraden; handschoenen aan voor de koelkast. Dit geldt alleen voor de eerste paar dagen. De plek waar de chemo erin ging is nog steeds gevoelig, evenals de spier er net boven op mijn rechterarm. Maar verder vallen de bijwerkingen mee. Natuurlijk is het de eerste chemo en dan is het lichaam nog op zijn best; elke chemo maakt het lichaam een klein beetje slechter (maar houdt de tumor wel in bedwang, voor zolang het duurt). Ik heb nu ook nog wat geluk met het warme weer.

Eergisteren op weg naar Amsterdam was ik behoorlijk gespannen. Ik en Mireille waren gesloopt. Het verpleegkundig personeel was heel vriendelijk. Bij vertrek ging het niet helemaal goed, het meeste personeel was al weg en/of had pauze; ik had last van die zwarte gebieden in mijn zichtveld en we waren bang dat er iets met de bloeddruk was (een bijwerking die veel voorkomt); teruglopen en bloeddruk meten kostte een half uur inclusief wachten.

De eerste dagen na een chemo zijn vaak slechte dagen; dan is rust nodig. Ik heb weer wat verder gelezen over complementaire tumorbehandelingen (leefstijl, suppletie, etc.) en had voor thuis nog een migratie van een Exchange server die we vnl. voor onze agenda’s gebruiken en Mireille voor de mail.

Ik heb nog een hoop dat ik zou willen delen maar het waren de afgelopen weken toch weer veel drukke dagen en veel stress – en ook wel angst, onzekerheid, het in elkaar storten van iets wat we eindelijk na meer dan tien jaar… afijn. Ik kan inmiddels hele verhalen uittypen over wat er complementair en preventief mogelijk is, hoe mijn jeugdomstandigheden en ook laatste tien jaar (prive en maatschappelijk; tussen twee molenstenen vermalen) de ziekte in de hand gewerkt hebben, hoeveel je zelf moet uitzoeken. Misschien komt dat nog, als ik wat meer ruimte heb.

Rust, prioriteiten stellen, misschien later weer wat meer bezoek. In het “snotterseizoen” zal ik met bezoek wat voorzichtig moeten zijn als mijn hoeveelheid witte bloedcellen wat lager wordt door de chemo; als ik koorts krijg moet ik bellen met het ziekenhuis.

Mireille heeft ongelooflijk haar best gedaan op alles waaronder ook het Moerman dieeet. Diverse mensen wil ik ook danken voor goede raad, praktische hulp en dergelijke.

Groet, Evert

2023-09-21 update

Beste vrienden, familie;

Na weken door alle alternatieve opties spitten heb ik de verkenningsfase wel zo’n beetje afgerond. Nu nog de vele opties en informatie organiseren, evalueren en prioriteren. Nu ik nog cognitief helder ben heeft dat prioriteit boven de meeste sociale aspecten. Simpelweg alleen naar het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis luisteren (nationaal kenniscentrum kanker) zou niet optimaal zijn.

Afgezien van zeer attent lager personeel heb ik er ook mijn eerste slechtere ervaringen binnen, zoals bij zwarte vlekken voor mijn ogen net na de chemo een half uur moeten wachten voordat iemand m’n bloeddruk kwam meten – om eerst de bloeddrukmeter niet te kunnen gebruiken omdat er toch eerst ingelogd moet worden op een systeem. Het hele Antoni is een systeem. Wat in hun systeem past, dat werkt echt goed; de chemo’s zijn weloverwogen. Maar alles van buiten het systeem wordt weggefilterd of geridiculiseerd, alsof er een Volkskrant-redactie zit, terwijl er veel is dat nuttige ondersteuning kan bieden. Het doet me iets denken aan het RIVM, ook al zo’n hoog aangeschreven instituut, dat jarenlang het misbruik van hun stikstofmodel heeft verdedigd, maar waar het nu toch vanaf wil…

Speaking of; eind 2019 haalde ik al een onderzoek aan van ene Santing waarin in feite hetzelfde staat als in dat recente UvA-onderzoek. Daarna volgde mijn eigen onderzoek, schrijfsels, etc. etc. wat niet verhinderen kon dat ik en mijn omgeving geraakt werden en forse schade opliepen. Toch is er zowel politiek als praktisch een verdediging met resultaat gevoerd. Daarbij heb ik met meerdere clubs en personen, maar vooral met de FDF, samen opgetrokken. Eergisteren kwam het FDF-bestuur op bezoek en had een prachtcadeau voor me; een softshell met goudkleurig FDF logo en mijn naam. Ik ben nummer drie die zo’n presentje krijgt en ik ben er reuze trots op. De FDF heeft bewezen zich onverschrokken op te stellen. Mijn eerste telefoontje naar Mark vd Oever ging over de foute cijfers die ik ontdekt had in het Agrifacts/Mesdag onderzoek; zijn eerste reactie was “de cijfers moeten wel kloppen”. Verbetering komt vaak van onderaf, niet van grote statische systemen, instituten, politici en hun systeemmedia.

(En natuurlijk is verbetering in de landbouw mogelijk. De boer die mijn stukje land pachtte had 80% reductie van groene stikstof. Maar helaas, die stallen zijn afgebroken, want stikstofbeleid en rekenmodel. Industrie, verkeer en vliegtuigen geven ondertussen nog steeds grijze stikstof en daardoor 5% verlaging van de oogst.)

Terug naar mijn toestand. Deze week ben ik relatief chemo-vrij; de 28e de tweede chemo waarvan gezegd wordt dat die vaak harder aankomt. Ik ga deze week veel bewegen om mijn conditie wat op peil te houden. Ik ben begonnen met MGN-3, een (helaas prijzig) supplement uit Japan gebaseerd op een paddestoel. Uit een aantal kleine studies blijkt het erg goed te combineren te zijn met chemotherapie; bij veel mensen blijft de afweer (aantal lymfocyten) een stuk beter als ze dat spul gebruiken. Bij het Antoni is het goedje uiteraard onbekend (geen fase-3 onderzoek gesponsord door de grote jongens), maar in een aantal landen wordt het al wel gebruikt, vooral in Japanse ziekenhuizen. Of MGN-3 ook voor mij werkt is een kwestie van evaluatie over ca. twee maanden. Ik probeer veel andere dingen gelijktijdig, en volg ook hypnotherapie. Ik denk dat het psychologische en geestelijke aspect van groot belang is. Ik hoop dat er wat meer rust in komt, maar het is eerst nog even de stukken op het schaakbord ontwikkelen.

Later meer… dit was alweer een lap tekst.

Liefs & groeten, Evert

2023-09-29 chemo, onzekerheid, en levensbeschouwing

Lieve vrienden en familie,

We rijden door het donker over de kronkelige weg door Leuvenum, richting Staverden. Het is al donker; Mireille zit aan het stuur want vandaag kreeg ik mijn tweede chemo. Ik vroeg haar deze omweg te nemen zodat we naar het burlen van de herten kunnen luisteren. Dat is een soort prehistorisch geluid van de herten in bronst. Mireille heeft het nog nooit gehoord. Op de Veluwe zijn er altijd “locals” die met auto of fiets naar plekjes gaan waar je het burlen kunt horen. We hebben geluk.

Van Staverden naar Elspeet zien we de volle maan. Zo richting de herfst, na de chemo, twee van zulke tijdloze vruchtbaarheissymbolen; ook in de herfst gaat het fertiliteitstraject bij Mireille serieus van start. De kinderwens is er, maar met de chemo’s ben ik onvruchtbaar, dus zaad is al ingevroren. Hoe dat af zal lopen weten we niet. Eigenlijk is het teveel erbij, naast de stress, het verlies van inkomen, mijn toestand en alles wat nog aan bagage overbleef van de afgelopen jaren. En toch, het leven wil zich doorzetten, mogelijk of onmogelijk. Afijn, ik heb een foto van de volle maan bijgevoegd, evenals een foto van een hert, die hier onlangs op de mat viel.

Vanochtend werden mijn bloedwaarden weer geprikt. De CEA was opnieuw een stuk hoger, ondanks de chemo… Waarschijnlijk betekent dat dan dat de kankermassa zich vergroot heeft, en de vraag is of de chemo dan wel zinvol is. Echter het kan een zgn. “flare” zijn die je soms ziet bij het begin van een chemotraject; dat is dan vaak gunstig. Mijn overige bloedwaarden waren allemaal (naar omstandigheden) gunstig. We zullen dit over drie weken beter in beeld krijgen. Vooralsnog is het toch zorgelijk.

Het betekent ook dat ik alternatieven in stelling wil hebben als de chemo niet veel effect blijkt te hebben. Niet dat die alternatieven veel realistische kans geven, maar er is wel meer in de wereld dan bij ons Nationaal Kanker Instituut met Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis (NKI-AVL) bekend is. Het probleem met chemokuren is dat ze in sommige gevallen de zaak verergeren; dat gebeurt als ze weinig uithalen tegen de kanker, maar ondertussen wel het immuunsysteem platgooien. Helaas zal ook een goed immuunsysteem de kanker niet de baas kunnen; daar is echt meer voor nodig, o.a. vanwege het feit dat kanker doorgaans het immuunsysteem op een zijspoor zet (en daardoor kan het zo blijven groeien).

Kortom vanwege al die redenen, en ook omdat ik rust nodig heb, ben ik weinig toegekomen aan het zien en spreken van mensen. Het is nog steeds mijn prioriteit om opties klaar te hebben liggen, dus dat blijft nog een beetje zo. We kijken nog even of er toch ruimte is zo incidenteel, want ik ken veel mensen en hou van veel mensen en weet dat het ook wederzijds is. Ik koester die vriendschappen.

Strategisch en koel denken is deels met de genen meegekomen, maar was ook deels noodzaak vanaf pakweg mijn derde levensjaar, toen mijn vader mijn moeder, en mij erbij, het huis uit schopte. Genoodzaakt vaak op mijn kamer te zitten las ik boeken over geschiedenis, de oudgriekse krijgskunst, ridders, enzovoorts. Toen ik acht of negen jaar oud was leerde ik mezelf schaken; daarna leerde ik het mijn oma, om vervolgens een paar jaar op een schaakvereniging te zitten. Ik weet dat het in een serie wedstrijden beter is om een verloren positie op te geven, zodat je nog wat fris aan de volgende partij kunt beginnen. In het spel wat ik nu speel is er geen volgende partij, tenzij de oude Grieken gelijk hebben en reïncarnatie geschiedt. Wel; ik kan het spel onmiddellijk opgeven, of toch nog een poosje doorspelen. Dit schreef Coleman over “a lost position”:

This is not a forced possibility, but gives White a purpose for living. If you have a lost position, and you don’t intend to resign, you should develop a strategy that helps you maintain the fight. You might, for example, look for ways to cause your opponent difficulties. If there are roadblocks to be set, it’s always possible that he might fail to get around of through them. Another thing is to think about are possible checkmates — mates that can be conceived with the forces you have available. Even if, in the current position, your opponent can defend against these contingencies, by staying mindfully attentive you might still catch your opponent if he lets his guard down. If you don’t try to set him up, hoping for him to go wrong, what’s the point of continuing at all? Finally, whatever the circumstances on the board, whether you’re winning, losing, or drawing, there’s a proper strategy. Find it and use it for guidance. (Source: Chessmaster 9000 (Mac), lessons from Coleman)

Ik heb minder dan de vorige keer last van zwarte vlekken als ik opsta en wil gaan lopen. Wel heb ik meer last van mijn handen en voeten, met name mijn vingertoppen. Die neuropathie is een heel nadelige bijwerking. Verder lijken de bijwerkingen weer mee te vallen. Ik heb net soep gegeten. Dat is goed, want ik moet nog veel dingen doen. Medische boeken lezen, zelfhypnose trainen, wandelen, rust vinden, en van alles regelen nu ik dat nog kan. Ik heb een heel ochtendritueel van pillen, ochtendgymnastiek, meditatie, en wat al niet meer.

De helft van alle Nederlanders krijgt kanker. Dus JIJ hebt een kans van 50% om deze ellende te ontwikkelen. Ik dacht dat het 1/3 was, ook al heel veel groter dan pakweg honderd jaar geleden toen maar 3 de 100 mensen het kreeg. Van 3% naar 50%. Vanochtend zag Mireille dat in de auto (toen zat ik nog wel achter het stuur) op haar mobiel.

Alsjeblieft, denk hier goed over na. Zelf heb ik, mede door mijn jeugd en de ondergang van het herderen en het boerenbedrijf waar mijn wieg stond en waar ik nog steeds de restanten van heb, het gevoel gehad op een zinkend schip geboren te zijn. Een mooi schip, waar je nog wat van redden wilt, maar zinken doet het. De moderniteit heeft mij nooit getrokken, ik vond het maar een sneu gedoe; het is lelijker en ziellozer dan het verlezen, en voldoet nog bij lange niet aan de toekomst van technologie en bewustzijn en natuur die hopelijk in samenhang zullen komen. Hoewel ik heel veel paden betreden heb – geestelijk en fysiek – ben ik het ideaal van het Avondland altijd trouw gebleven.

Het is niet alleen de explosie van kanker. Onze vruchtbaarheid is zowel fysiek (veel lagere spermcount) als praktisch (laag geboortecijfer) enorm gedaald; dat we toch door kunnen gaan met woekeren of woekergroei (iets wat kanker ook doet) heeft te maken met leningen, zowel financieel als cultureel; met geld “out of thin air” en immigratie laten we de molen nog eventjes doordraaien. Het gevoel van Extinction Rebellion (XR) deel ik wel wat, al deel ik niet hun analyse. XR kan op forse steun van het establishment rekenen, van de mainstream dus; en laat nu juist onze mainsteam cultuur leiden tot die woeker, tot al die kanker. Ja ik deed er ook aan mee, niet ideologisch maar dan toch wel in leefwijze, in voeding, in stress.

Die zondagsrust is helemaal geen gek idee, los van de vraag of je gelovig bent of niet. Ik hield die zondagsrust niet, om diverse redenen (werk, studie en vrienden, ik wilde alle ballen in de lucht houden) maar met het toerental dat onze motor nu draait is het misschien zaak om gas terug te nemen. Denk goed na over nachtrust, ritme, voeding, stabiliteit, prikkels via (social) media; mijn mail is niet alleen zo lang omdat ik graag schrijf. Ik wil jullie indringend waarschuwen. Maak niet dezelfde fouten als ik.

Alleen onze cultuur heeft (het idee van) God vermoord (Nietzsche), een “verschrikkelijke misdaad” waar een prijs voor betaald moet worden. We krijgen God niet meer terug; dan moeten we zelf maar goden worden, maar dat is geen taak voor een kuddedier, geen taak zonder lijdensweg (opnieuw naar Nietzsche). Alle andere hoge culturen geloofden in een enkelvoudige bron, een Ene of Schepper of God of Tau of welke naam het ook kreeg. Vanuit die culturen zijn ook waarschuwingen gegeven, beschrijvingen van hoe een aftakeling van een cultuur eruit ziet. Ik heb er een flink aantal verzameld en wilde er ooit een blogpost over doen. De overeenkomsten gaan verder dan die van de val van Rome en raken ons in de ziel, zowel individueel als collectief. Als afleiding kun je naar een extern monster wijzen, bijvoorbeeld het klimaat, maar los van of dat goed te modelleren is, los van je inschatting daarover, is dat weer echt iets dat vraagt om collectieve actie, om de kudde-mentaliteit; Nietzsche’s ideaal raakt zo uit beeld, en tegelijkertijd raakt God uit beeld.

Mind-body-spirit, oftewel psyche, lichaam en geest; onze cultuur is de eerste die het bestaan van de geest ontkent, de eerste die denkt dat werkelijk alles maakbaar is naar het beeld van de mens die los staat van de natuur (zelfs het natuurlijke geslacht moet overwonnen kunnen worden) en los staat van de geest (die wordt ontkend; ook parapsychologische resultaten worden genegeerd). Ik kon daar nooit in meegaan; maar de traditionele religieuze beleving was ook onhoudbaar. De oude maar rijke (neo)platoonse filosofie gaf nog wat troost. Augustinus, en veel neoplatoonse filosofen, zagen wel het gebrek daarvan in; abstracties voldoen niet. Voor een psycho-religieuze weg naar de geest is religie of theurgie nodig.

Het is een soort noodzaak om te participeren in de gemeenschap van Geest, sociale gemeenschap en de lokale fysieke omgeving (genius loci); een ander woord daarvoor is “religare”, verbinden. Binnen zowel de (neo)platoonse als christelijke moraliteit is het daarbij niet netjes als mensen die e.e.a. op meer abstracte en symbolische wijze hebben zien, als die daarmee mensen aan het twijfelen brengen die een wat eenvoudiger, vaak letterlijkere interpretatie kennen. Juist dat kinderlijke geloof brengt vaak niet alleen meer rust, maar ook een diepere verbinding met het hogere, omdat het zichzelf gemakkelijker als kind ziet. De platonici hebben een prijs te betalen, maar, mits er wederzijds respect is, kunnen door hun hogere abstractie ook meer richting geven. En zo ontstonden heel wat oude teksten, waarschuwingen, meestal heel ernstige waarschuwingen die de mens betroffen als die mens het contact met hemel en aarde verloor.

De lokale geloofsgemeenschap in Elspeet is me tot grote steun, ook als ik bij veel christelijke termen meteen een neoplatoons beeld in mijn hoofd heb – Vader, Zoon en Heilige geest; de Ene, de Logos (= het Woord), de Anima Mundi. Het gaat volautomatisch. Het klopt met de geloofsbelijdenis van Nicea. Pas na het lezen van Augustinus, eerder dit jaar, begreep ik hoe intens verweven het christendom is met het (neo)platonisme; of hoe groot de overlap is. Die augustijnse benadering bracht me terug naar het geloof van mijn jeugd, maar dan op een abstractere wijze; dat was nog voordat ik de diagnose kreeg. Die abstractie komt ook met de eerder genoemde nadelen. De kinderlijke zekerheid en dito leefregels moet ik ontberen. Wel, dat was me al op jonge leeftijd afgenomen. Misschien moet ik naar dat punt terug. Maar ik kan ook de logische consequentie nemen, en me wat minder druk maken over dit aardse leven. Ook al zit ik nu echt in de “survival mode” want, als ik nadenk over mijn levenstaak, kan ik die niet goed ontdekken. Er was al zoveel chaos; hard werken, de goede kant op gaan, resultaten zien, onverwacht neergesabeld worden, keer op keer. Waarom ben ik hier? Veel vage paden kwamen bij elkaar en leidden soms tot bijzondere rollen en kruispunten. Zoals weer bij die stikstofkwestie. Toch heb ik niet het gevoel dat het al “af” is. Maar wie ben ik, stofje, om dat te bepalen?

Augustinus heeft veel overgenomen van Plotinus. Ik las al in werk van Plotinus, maar snapte niet meteen alles. Bijvoorbeeld zijn verhandeling over materie en geest, niet eens meer dan enkele pagina’s en in simpele woorden gesteld, kostte me weken tijd om te begrijpen. Ik heb het vijf of zes keer opnieuw moeten lezen. Mijn universitaire opleidingen bleken niet veel waard. Onze wetenschap heeft veel gewonnen en veel verloren. Buiten de mainstream zitten nog wat “occulte” en “magische” theurgisten die dit onderzoeken, en heel, heel soms een theoloog of filosoof. Het is ergens treurig dat een van de beste pleidooien voor het bestaan van de ziel en een hogere realiteit geschreven is door de hand van Aleister Crowley, een in moderne wetenschap en avontuur geïnteresseerde man die met zijn blasfemie en zwarte rituelen zelfs bij een leidende wicca-priesteres die ik ooit sprak als afschrikwekkend, niet na te volgen voorbeeld gold. Dat pleidooi stond in zijn wat jongensachtige boek “Moonchild”. Dat moet toch wel benoemd worden als ’t volle maan is. Het is donker, contouren vervagen, wat is en wat niet is lopen in elkaar over.

In die wereld heb ik gezocht naar waarheid. Plato’s grot, wie kent hem niet? Ik zit in de grot en zie enkel schaduwen. Als iemand van buiten de grot me over de echte wereld verteld, geloof ik ’m niet. Mijn gebrek aan geloof is mijn gevangenschap. Bovendien probeer ik niet eens uit de grot te komen. Nouja, dat laatse, dat heb ik dan wel wat geprobeerd en ook een lichtstraaltje gezien, maar meer ook niet. Misschien was het gemakkelijker geweest om maar te geloven in die man van buiten.

Ja, dit is een lap tekst geworden. Ik WIL dat je nadenkt over e.e.a.; de kans dat je kanker krijgt is 50%, en de oorzaken ervan zitten niet enkel in je lichaam of je voedsel; het zit in ons hele systeem, in onze cultuur, in onze media, in onze opvattingen over de psyche en de geest. Ik heb, door mijn “boekenjeugd” en omstandigheden en aanleg, daar lang en veel over nagedacht, gelezen en geblogd, maar de groten uit de oude hoge culturen begrijp ik nog maar half. We moeten bescheiden zijn. We zijn een klein stofje in het universum, we leven als een kortdurende lichtflits, er is oneindig veel dat we niet weten en begrijpen. Er blijft weinig over dan terug te keren naar de natuur en naar de Schepper; en of die laatste nu een kosmisch quamtumbewustzijn is, Tao, de Ene of God, dat is iets waar ik weinig weet van heb. Er werd wereldwijd verteld over middelaar(s). Het kruis(punt) staat in je eigen omgeving en bij je (voor)ouders); dat moet dus bijna wel het vertrekpunt zijn.

Voor sommigen zal dat vertrekpunt het atheïsme zijn. In ieder geval is dat iets. Je moet warm of koud zijn, niet lauw, niet “ietsisme”. Vecht met de goden, vecht met God; dat liever dan schijnheiligheid en halfslachtigheid. Ik ben zelf geen atheïst, maar ik heb altijd respect voor hun redelijkheid, (poging tot) rationaliteit en de manier waarop ze anderen in veel opzichten vrij willen laten. Waar de wet niet eens gold, leggen veel gelovigen die toch op, gevallen voor wat archonten te bieden hadden wellicht, zichzelf ermee bindend, omdat vrijheid ook dwingt tot warmte of koude, en dus tot verlies van zekerheidsgevoel. Aan de andere kant: sociale gemeenschappen kunnen niet zonder Wetten. Maar al helemaal niet zonder liefde, en dan bedoel ik niet het type liefde dat uitbesteed is aan politieke ideologie, bankiers en bureaucratische technocratie.

Kijk deze nacht nog even naar de volle maan. Die is magisch. De natuur, de schepping is magisch. Er zit levenskracht in. Leuk, de herinneringen, met een groepje jonge mensen een duik nemen in zee, naakt natuurlijk, alles afleggend wat ons bond aan onze zo onnatuurlijk geworden wereld. Veel moderne “heidenen” of “pagans” combineren natuur en spiritualiteit; daarmee de geest in de natuur leggend, waarin ik ook weer niet helemaal mee kan gaan, want boven de Anima Mundi staan de Logos en de Ene. De Veluwse theoloog Vreekamp fantaseerde over een naakte germaanse vruchtbaarheidsgodin Freya die gedoopt werd in een meertje, zoals dat in de eerste tijd van het christendom ging. Schaamte en angst komen pas na de val. De wane Freya staat hier ook symbool voor de natuur en daarmee de mens, en die zoeken zelfs als ze nog niet gevallen zijn de zon op; niet alleen letterlijk, maar ook symbolisch. De fysieke liefde van Freya blijkt op zoek naar een hogere vorm van liefde (agape). Wat een beetje burlen van bronstige herten al niet aan lappen tekst kan veroorzaken.

Agape is volgens Paulo Coelho “de liefde die alles verteerd” (in: De pelgrimstocht naar Santiago – dagboek van een magiër) en soms denk ik, zo wil ik wel verteerd worden. Daarvoor zit ik nog teveel in mijn natuurlijke staat, als dier dat wil vechten om te overleven, en juist daardoor … maar dat grote geheim van het christendom, de agape, dat ben ik nog niet deelgenoot. Het schijnt te beginnen met vergeving en overgave. Of met besef van onvolkomenheid (zonde, imperfectie, kleinheid, gebrekkigheid), hoewel dat een wat negatieve benadering is, die wel een startpunt kan zijn, maar waar je niet in moet blijven hangen, anders gaat het niet stromen en wijs je enigszins weerspannig de grote gift af. Ja, ik zag wel ’s een lichtstraaltje, daarom durf ik dat te zeggen, maar de geestelijke lichtbron zelf zit bij mij nog achter de zwarte kubus van de materie.

Als je ongelovig bent, hoop ik dat je mijn huidige dierlijk-verstandelijke strategie kunt waarderen. Ik stond en sta open voor alles. Voor mij waren waarneming en verstand de “tools” die me tot de grens brachten. Ik wilde voorbij die grens.

Als je ietsismig bent, hoop ik voor jouzelf dat je keuzes gaat maken. Ik snap dat je het huidige comfort niet kwijt wilt, maar het is een schijnwereld waarin je leeft.

Als je gelovig bent; bid voor me. Bid ook voor je volk, de wereld, en de realisatie van de hogere Wil die boven onze lagere wil staat.

Nou, dat wilde ik allemaal kwijt terwijl buiten de volle maan schijnt. Nu ben je niet alleen bij met mijn medische wantoestand, maar ook met mijn al langer bestaande levensbeschouwelijke opvattingen. Dan snap je hoe voor mij ratio, wetenschap, christendom, traditie, kerk, (neo)platonisme en een nogal vrije levenshouding in elkaar vloeien. En hoe ik toch ook gevallen ben voor een leefwijze die, symbolisch gezien, meer bij Babel hoorde dan bij mijn ideaalbeeld. Die kanker kwam er niet zomaar. Slik vit.K2, eet gezond, check je wereldbeeld, eer de rustdag, eer je oorsprong, etc. etc. Ik hou van jullie.

Hartelijke groet, Evert

2023-10-19 geen rustig vaarwater

Lieve vrienden en familie,

Het is alweer herfst. Hier op de Veluwe kan het dan ook mooi zijn, die gouden herfstbladeren en de paddenstoelen waar de kabouters wonen. De natuur trekt zich iets terug, behalve dan die glimmende zwammen die in de vochtigheid tot vruchtbaarheid komen. Ineens is het een stuk kouder en dat merk ik wel goed omdat vooral mijn vingertoppen gevoelig zijn voor kou; zeker de eerste week na een chemo, maar ook de tweede nog. Pas de derde week kan ik gaan denken aan dingen als zwemmen en dan komt de volgende chemo alweer.

De derde chemo zou ik afgelopen dinsdag krijgen. Maar de verpleegkundig specialiste raadde aan om het toch even uit te stellen, omdat ik nog niet goed hersteld was van de laatste chemo (o.a. neuropathie vingertoppen). Dus aanstaande maandag krijg ik mijn derde. In ieder geval is de CEA waarde – een bepaling om te kijken hoeveel kankercellen er aanwezig zijn – stabiel gebleven, zelfs heel iets gedaald. Maar vroeg of laat zal die weer stijgen omdat de chemo na een poosje (tijd onbekend) niet meer effectief zal zijn. Het voedsel van Babel smaakt goed maar geeft geen duurzame gezondheid. (De referentie is symbolisch; vgl. ook de kali yuga en de profetie van Hermes.)

Dat geeft me wel de kans om verder te gaan met het verkennen van alternatieven. Twee boeken die ik moet lezen van mijn natuurarts zijn nog onderweg; twee weken terug al besteld maar lastig te krijgen en ze komen uit de VS. Hij stelde ook voor nog even te kijken naar dendritische celtherapie. Dat wordt door het Antoni nog niet aangeboden, maar is hier en daar al wel in de testfase (ik dacht ook bij het UMC Utrecht, op kleine schaal) en kan soms ook gecombineerd worden met chemo’s. Het wordt niet vergoed en zal een dure grap worden.

De tijd die ik besteed aan vrienden en familie is er dus wel bij ingeschoten en hoewel daar nu wat meer ruimte voor ontstaat, blijft dat een beetje krap. Het noodlot heeft ons getroffen op een moment dat we na heel wat jaren wachten en inleveren eigenlijk weer onszelf, het huis, en onze financiën wilden repareren. Daarnaast is de reguliere zorg er eentje die goed is voor wat betreft hun eigen aanbod, maar ook eentje met wel bijzonder grote oogkleppen op. Daardoor moet ik veel dingen zelf uitzoeken, wat niet alleen cognitief een opgave is, maar ook veel energie kost en onzekerheid geeft.

Eigenlijk is rust juist essentieel nu. De stress moet eruit als het immuunsysteem z’n werk wil kunnen doen. Ik neem die rust af en toe wel, maar nog onvoldoende. Ook Mireille gaat op dit punt soms onderuit, wat bijna niet te vermijden is gegeven de situaties (ja, meervoud). Ook daarom beperk ik de sociale contacten.

Maar nu even wat optimistischer.

De uitstel van de chemo gaf ons de kans m’n verjaardag van gisteren toch tot een leuke dag te maken. Van Mireille kreeg ik een 20 weken abonnement op de Donald Duck (yep, die vind ik leuk, ik lees bijna alleen maar “moeilijke” boeken en de DD; bovendien is de maatschappijreflectie in de DD dikwijls beter dan de bagger in de zogenaamde “kwaliteitskranten”). Ook kreeg ik een LEGO doos uit de Starwars serie; de N-1 Starfighter van de Mandalorian met Grogu.

We hebben die serie op de beamer gekeken (geprojecteerd op een groot doek) en zijn nogal fan geworden van Starwars. Het boek dat Lucas als inspiratie gebruikte, “The Hero with a Thousand Faces” geschreven door Campbell, ligt nog ongelezen in de kast maar wie weet lees ik die nog. Ook Jung’s antwoord op Job staat nog op mijn leeslijst. Campbell volgt het grotendeels jungiaanse thema. De Jedi is de moderne versie van de drakendoder. De oprichter van Scouting, Lord Baden-Powell, gebruikte het verhaal van de ridder Joris die de draak versloeg als symbool voor Scouting. Als welpje heb ik dat spel nog gespeeld. De ridder moet moedig zijn en de dood in de ogen kijken; alleen zo kan hij de chaos (het serpent, de draak) verslaan. De verheerlijking van de antiheld kwam pas later in vogue. Afijn, die ridder moet wel kunnen spelen, want alleen met creativiteit en optimisme is zijn queeste te volbrengen. Dus LEGO. Als kind was ik al gek op LEGO en stripverhalen; terug naar de kindertijd :-)

Maar de volwassen ridder moet na zijn gevecht met het serpent nog zijn dame vinden; in jungiaanse termen is dat het integreren van de eigen anima in de tweede levenshelft. Het bewustzijn wordt dan als het ware tweeslachtelijk. Dat gaat natuurlijk niet als de eigen animus niet eerst ontwikkeld is (primaire geslacht; éénslachtelijkheid). Voor dames geldt ongeveer hetzelfde, maar dan gespiegeld. Merk op dat de trans/woke/progress beweging het omgekeerde doet, wat leidt tot, dieptepsychologisch gezien, nulslachtelijkheid (oeroborische incest; regressie naar de oerslang). Maar dat is niet zo interessant. Ik heb de afgelopen twee weken het boekje “Demian” van Hermann Hesse gelezen. Wauw. Zo eenvoudig geschreven, zo toegankelijk, weet Hesse de diepste thematiek speels naar de lezer te brengen. Demian is goede wijn, die mij goed smaakte. Demian is een leestip. Ik moet er voor mezelf nog iets mee.

Want de martiale instelling helpt me weinig om alle mooie en fijne berichten, betrokkenheid en wat meer van vrienden, familie, mensen van de kerk, dorpsgenoten, en soms zelfs onbekenden te waarderen. Het helpt me ook niet om mezelf dieper te integreren of iets van de agape te ervaren waar ik in een eerder bericht over schreef. De martiale instelling was wel noodzakelijk omdat de (linkse) samenleving ons eeuwenoude landbouwbedrijf en -leefwijze afbrak, ons het wonen en werken onmogelijk maakte, en ik ook privé gevaren van heel dichtbij het hoofd moest bieden. Niet veel mensen zullen hun vader met een mes tot bloedens toe gestoken hebben; niet veel mensen zullen met een hooivork bijna vermoord zijn door hun vader. Twee seconden later, en ik was dood geweest – mijn moeder schreeuwde net op tijd een waarschuwing. Mja, de oudgermaanse elementen in een heel oud geslacht van vrije boeren op de Veluwe. Ik mocht alles zelf uitzoeken en moest dat ook. Dat komt onder de huidige omstandigheden van een imploderende samenleving soms ook wel goed van pas.

Maar verdorie ik loop weer af te dwalen, terwijl ik optimisme beloofde. Hup die zwaarte uit. Mijn verjaardag, gisteren. ’s Ochtends nog even naar het ziekenhuis voor Mireille die een echo moest laten maken, daarna door naar Wezep om daar op de heide een wandeling te maken. Vervolgens door naar Zwolle om The Expendables 4 te zien. Heel veel actie (poeh), met indrukwekkende Dolby surround sound. ’s Avonds lekker eten – Mireille had een aantal fantastische opwarmmaaltijden gekregen van haar collega’s – en daarna lagen we een klein uurtje voor Pampus, voldaan. Toch erna nog een aflevering van de laatste Starwars serie gekeken.

De held heeft duizend gezichten. Van een zorgzame non tot een betrokken buur; van een Jedi tot Christus aan het kruis. Van een onbekende geheimzinnige gesluierde priesteres tot een goede vriend die je door en door kent. Als ik iets geleerd heb van de afgelopen maanden, dan is het dat er veel meer helden zijn dan ik dacht. Een ver familielid en bekend Amerikaans theoloog, Richard Mouw, schreef een boekje met als titel “He Shines in All That’s Fair”. Schoonheid, waarheid en goedheid kennen geen culturele of religieuze beperkingen, maar krijgen wel vorm dankzij en in afhankelijkheid van zulke scheidslijnen.

Ik werd op een zinkend schip geboren en mijn bootje vaart nu richting de klippen. Nee, het is nog geen rustig vaarwater. Niet voor mij, niet voor de wereld. Maar het is nog steeds een mooi schip en de zee is nog steeds imposant. Ik blijf alert op veranderingen in windrichting en stroming. Belangrijker nog, de stormlamp die een lichtje aan boord geeft. Soms kun je die meenemen naar een ander schip. We kregen van mijn moeder een stormlamp toen ze terminaal ziek was. Het Licht in de wereld, en de wereld begreep het niet. In Demian kruipt een vogel uit het ei. Dat gaat moeizaam en de eierschaal moet verder breken; die wordt tenslotte achtergelaten.

Ik hoop af en toe mensen te gaan benaderen voor een wandelafspraak; ik moet wel in beweging blijven tenslotte, en praten kan ook lopend door een mooi landschap.

Het ga je goed, en misschien zien we elkaar nog!

Hart.gr., Evert

2023-11-01 telegram

Aan allen:

“Hoe gaat ie” in beknopte stijl. Vorige week maandag chemo 80% ivm forse neuropatie vorige keer. Ging nu beter. Tumorindicator CEA hoog maar stabiel (voor zolang het duurt). Op 8 nov CT en MRI. Volgende chemo 15 nov. indien scanresultaat volgens verwachting.

Maandag jl. bij natuurarts Bertil in Ellecom. Voegt veel toe, werkt om protocol en kennisbeperking Antoni heen. Supplementen om schade chemo aan darmwand, zenuwen en immuunsysteem iets op te vangen. Stap over van Moerman naar ketodieet. Daarna volgt dendritische celtherapie, kosten ca. 36.000 euro (au) wordt niet vergoed want nog geen verdienmodel (variant met dure stofjes erbij is in experimenteel onderzoek meerdere academische ziekenhuizen). Wisselende resultaten maar geen bijwerkingen.

Afgelopen week gespeeld met computertechniek. Escapisme of rust? LEGO starfighter Mandalorian samen met Mireille in elkaar gezet. Dagprogramma moet strakker. Half uur voor ontbijt dit, voor slapen dat, hypno- en meditatiesessies, beweging; alles cyclisch met de chemo’s. Gelezen over religies oude India, Griekenland, Perzië. Invloed ervan op Christendom. Gaan lezen in Jeremia. Had het over Meden en Perzen.

Bespiegeling. Philosophia perennis, Plotinus. Beste poort is eigen (strenge) Traditie; in Avondland heidense mythen en later Christendom. Rol moderne staat vs kerk als slang en kruis. Loyaliteit. Voorbij de poort. Lastig mijzelf te communiceren richting grote verscheidenheid aan levensbeschouwelijke en politieke opvattingen in brede vriendenkring. Toch belangrijk. Daarom soms mijn uitweidingen. Idee “God” vermoord, nu kuddemoraliteit (Nietzsche). Oeroborische incest en stedelijke massavorming (Jung, Neumann). Oude wereld op instorten, maar vogel nog niet uit ei (Hesse). Betreft mijzelf (kanker!) maar ook de wereld. Logos nodig. Later misschien weer meer. Geest of bewustzijn minstens zo belangrijk als fysiek. En omgekeerd.

Zonet voor ’t eerst sinds chemo weer gezwommen. Komende twee weken moet ik veel bewegen. Spiermassa, conditie, bloedwaarden. Zaterdag a.s. misschien Bujinkan (ninjitsu) in Apeldoorn. Afspreken wandelen / zwemmen / klimmen / sauna / jumping / paardrijden? etc. liefst ’s middags, soms ’s avonds mogelijk. Heb al een paar gegadigden.

groet!

Evert

2023-11-14 chemo slaat niet goed aan

Helaas werkt de huidige chemo niet goed. Sommige gebieden zijn afgenomen, maar er zijn ook nieuwe bijgekomen, ook in de lever. Dat is wel wat aan de onder/buitenkant van de lever, en mijn leverwaarden zijn nog goed. Maar de tumoren groeiden toch snel door. Ook ondanks alles wat we ernaast gedaan hebben. De chemo morgen is geannulleerd. Een andere chemo werd me aangeraden; Irinotecan. Die zal pittiger zijn, met te verwachten haaruitval en ook schade aan het beenmerg waardoor mijn bloedplaatjes en immuuncellen zullen afnemen. Dat betekent dus minder energie en minder weerstand. Ook is er kans op diarree. Die nieuwe chemo is wederom driewekelijks. Irinotecan wordt soms in combinatie met m 5-FU gegeveb (samen heet het dan folfiri), dit moet dan met een pompje thuis m.b.v. thuisverpleging, 46 uur. Er kon nog iets toegevoegd worden, de naam zijn we vergeten, de oncoloog raadde het af i.v.m. kwaliteit van leven omdat het de diarree nog erger maakt.

De oncoloog raadde het Keto-dieet sterk af. De lever is een fabriekje. Vettig eten kan het laten vastlopen. Bovendien: op gewicht blijven is belangrijk, anders ga je spieren verbranden. Ik moet hier nog goed over nadenken, aangezien de opties die ze bij het Antoni aanbieden tot nog toe weinig hebben opgeleverd.

Een leverbiopt zal gepland worden. (Pijnlijke grap.) Tijdens het eerste onderzoek is er al getest op de 500 meest voorkomende mutaties, maar werden geen groeigenen gevonden waarop gericht geschoten kan worden. Met een biopt is er een kans van 30% dat ze alsnog iets vinden.

Het moest wel even binnenkomen. Morgen(ochtend) belt de oncoloog of ik de voorgestelde opties in gang wil zetten. De komende dagen heb ik in ieder geval geen last van mijn vingers (neuropathie) en hoop ik me lichamelijk redelijk vitaal te voelen. Natuurlijk geven alle lieve attenties, adviezen, vriendschappen, mensen van de kerk, enzovoorts mij steun. Ik heb altijd in een Ene geloofd, al was dat voor mij een mysterie, en leefde ik in vrijheid. Het was vaak niet het leven dat ik wilde, ondanks ook veel mooie momenten, leuke verenigingen, en bijzondere ontmoetingen en ervaringen. Ook onder jullie die dit lezen zitten zoveel waardevolle zielen. Ik studeerde hard, wilde me ontworstelen aan de (voor)ouderlijke ellende zonder mijn wortels te verraden, kreeg ook de maatschappelijke harde tegenwind erbij, maar hoopte begin dit jaar eindelijk wat te kunnen repareren en op te bouwen, en een man te kunnen zijn voor mijn vrouw. Ik kan het allemaal nog niet echt plaatsen. Mireille redt het ook maar ternauwernood; “kanker heb je samen” wordt wel gezegd. Mijn hoop en verwachting liggen buiten ruimte en tijd. Tegelijkertijd ben ik levenslustig, en leeft de gedachte dat ik hier nog een taak heb. Ik heb nog steeds niet de correspondentie beantwoord; ook afspreken met iedereen is niet altijd mogelijk. Maar mijn hart ligt bij jullie die dit lezen.

Groet, Evert

AANVULLING: De CEA gaat alle kanten op, lijkt bij mijn type kanker minder indicatief. De CT scan is leidend.

2023-11-29 leverbiopt, kaak, drukte

Mijn agenda:

wo 22 nov. kaakchirurg foto
          's avonds genieten van de verkiezingsuitslag
do 23 nov.
vr 24 nov. 's ochtends Jan op bezoek
           's avonds kaakchirurg: kies en infectie eruit
za 25 nov. in huisje met oud-huisgenoten studietijd,
zo 26 nov. (idem; voortzetting) erg gezellig
ma 27 nov. naar Ellecom voor bloedafname Immucura,
           daarna druk met glasvezel en instellingen
       voor mijn internet (vandaag overgezet van
       Tweak naar Freedom Internet)
di 28 nov. zwemmen in Apeldoorn, daarna leeswerk
wo 29 nov. 's ochtends leverbiopt in AvL,
           's middags controle kaakchirurg
do 30 nov. 's mddags VaccinatieAlliantie meetup,
           's avonds sport
vr 01 dec. paddenstoelensessie Healing Insights
za 02 dec. ? Bujinkan training Apeldoorn
zo 03 dec. 's ochtends kerk,
           's middags wandelen
ma 04 dec. chemo in AvL
 ...
wo 13 dec. DCT-injectie in Ellecom

Wat doe je zoal? Ik zit nu in een druk weekje, ook door het opstarten van de behandeling bij Immucura. De kosten zijn bijna 50.000 euro dus ik overweeg een poging tot crowdfunding – later meer daarover. Via Immucura ga ik dendritische celtherapie krijgen. Dat wordt door het Antoni (nog) niet aangeboden en wordt ook niet vergoed. Daarnaast doet Immucura er nog voedingsadvies, supplementen en mentale aspecten bij – een holistische benadering omdat ze hun hoofdtherapie goed willen ondersteunen; als commercieel bedrijf worden ze meer op resultaten afgerekend dan het Antoni.

Mijn ToDo zit nog aardig vol met leeswerk, mensen ooit nog ’s netjes beantwoorden, het doemscenario beter voorbereiden (teksten, adressenboek), met mensen afspreken, en ik merk dat ik te weinig tijd maak voor hypnotherapie en meditatie. Maar het psychospirituele (neuroimmunologische) aspect gaat wel steeds meer op de voorgrond komen nu ik het fysieke aspect grotendeels aan het rollen heb. In het “mind, spirit, body” (geest, psyche, lichaam) verhaal blijft het schakelen en integreren tussen die niveaus.

Vanochtend werd er een leverbiopt afgenomen; ik vond dat wel wat spannend, maar eerlijk is eerlijk, ze deden dat echt uitmuntend bij het Antoni. En vanmiddag op controle bij de kaakchirurg. Vorige week werd er een ontstoken kies uitgehaald en de ontsteking zat tegen een holte aan, dus ik ben blij dat het nu opgelost lijkt te zijn. Over drie weken nog een controle. Aanstaande maandag, 4 december, de volgende chemo.

Het was leuk afgelopen weekeind in een huisje te hebben doorgebracht met oud-huisgenoten uit mijn studententijd. Ook zwemmen met Hanneke is letterlijk verfrissend. Soms draait het teveel om mijn ziekte en is het goed even wat anders te doen, ook met andere mensen.

Dat was het praktisch even weer; hierna nog wat gedachtenflarden voor liefhebbers…

Tussendoor ontspan ik wat. Af en toe een film. Of soms lees ik in de Enneaden van Plotinus, of in de Bijbel, of over de oude Perzen, of in spul van Timothy Leary. Onze beschaving legt de nadruk op materie en mechanische processen (maakbaarheid? Verlichting? theologisch dogma? democratie? taal? rekenmodellen?) en negeert een aantal vormen logische redenatie die de Ouden wel meenamen. Voor “Ouden”, lees: veel Griekse filosofen, Augustinus, magoi) (Perzische priesters) en brahmanen, joodse rabbi-mystici, afijn de lijst is nogal aan te vullen – ook met moderne denkers en moderne onderzoeksresultaten (hypnotherapie, neuropsychoimmunmologie, parapsychologie) die niet in het paradigma passen. Daar een beetje soep van maken is een levenswerk en die tijd heb ik nu niet. Toch zoek ik natuurlijkheid (boven maakbaarheid), Logos (boven schrift), herderschap (boven democratie), Nous/inspiratie (boven taal en rekenmodellen), leven (boven mechanisch “leven”). Steeds niet “tegen” maar “boven”.

Met al dat gefilosofeer ben ik precies in de goot gekomen, dus neem het voor wat het waard is… Ik krijg er reacties op, dus ga er maar mee door, maar iets met de boom aan de vrucht herkennen (Mattheüs 12:33-37).

Psychologisch resultaat is soms haalbaar, maar de geest, het levende water, laat zich niet dwingen. En laat die ongrijpbare Bron nu juist essentieel zijn voor mensen en samenlevingen. Ok, je kunt het bestaan ervan ontkennen, dat snap ik, maar ik zie dat anders. Vrijwel alle grote beschavingen zagen dat anders. Religie is een poging tot contact. Met de kerk is meer dan dogma verloren; de (gezamenlijke) ziel is verloren. Of gewoon pragmatisch: een hoop oude traditie werkte eeuwenlang erg goed. Daarom plaats ik mezelf weer wat in de traditie. Nu snappen mijn atheïstische vrienden en/of ietsisme-vrienden hopelijk waarom ik weer naar de kerk ga. Die keuze was trouwens al kort voor mijn diagnose gemaakt, na het doornemen van de Belijdenissen van Augustinus (zie mijn blogpost). Geloof is vertrouwen, zegt onze dominee terecht. Dat is niet iets wat me van nature gegeven is. Maar ik vertrouw liever op de Ene dan op wat ik aan zielloze drama’s zie, veelal het werk van hoger opgeleiden die weer nieuwe torens willen bouwen.

Bijgevoegd een mooi (over)schilderwerkje van Hedy, de vriendin van mijn wijlen moeder. Ze stuurde het mij als kaart. Er zit leven in!

Lieve groet, Evert

2023-12-04 cold cap

2023-12-06 sfeerimpressie

SAMENVATTING: Maandag chemo gehad, ben al weer aardig snel op de been. – Wil blijven bewegen, kan ook samen (wandelen, zwemmen). – Op 13 dec. dendritische celtherapie. – Op 29 dec. waarschijnlijk volgende chemo. – Kaak nog niet hersteld maar stabiel. – Toch Sinterklaas beetje gevierd. – Ga me focussen op mentale methoden. – Tamelijk druk met diverse dingen die moeten, loop achter met op mensen reageren. – Van liberalisme via socialisme naar vernietiging van mijn (ons?) oude bestaan.

Hieronder een sfeerimpressie van mijn huidige toestand. Alleen lezen als je tijd en zin hebt!

Zonder te vragen doen ze er een klein taaitaaipoppetje bij. Gisteren was het Sinterklaas. Eergisteren, maandag jl., kreeg ik chemo. Nu, woensdagavond, zit ik in een klimhal. Meer voor de koffie dan voor het klimmen.

De eerste nacht na de chemo sliep ik nauwelijks. Geen idee hoe dat kwam. Misschien het lichte gevoel bij darm en lever, waar de tumoren zitten, wat toch een onrustig gevoel geeft. Toch hebben we gisteravond enkele pepernoten gegeten, een klein cadeautje uit de zak van Sinterklaas gehaad, en sinterklaasliedjes afgespeeld. Tijdens de donkere tijden moet je het gezellig maken.

Zonet heb ik 1/3 baantje geklommen, wat heel simpele boulderstukjes gedaan en toch wat mijn spieren gebruikt. Klimmen was nooit zo mijn ding – maar de voormalig landelijke Explostam van Scouting Nederland, waar ik lid van was, deed van alles – grotten, water, schaatsen, sauna, skeeleren, struinen (hiken), verzin ’t maar – en ook werd er veel geklommen. Toen Mireille via mij ook lid werd had ze al snel haar klimbewijsje. Nu klimmen we soms weer met de exploten van vroeger.

Het taaitaaipoppetje moet ik laten staan als ik ernst wil maken met mijn metabole benadering. Maar zo net de eerste dagen na de chemo zie je vaak veel gewichtsverlies en bovendien kunnen de kankercellen niet echt profiteren van de suiker als er nog zoveel chemo in je systeem zit. Dus ik eet de kop op. De spieren branden het wel op. Straks van Maarssen weer terug naar Elspeet.

Ik had niet verwacht zo snel weer op de been te zijn. De nieuwe chemo is niet zo’n snelle sloper van mijn zenuwen, dat scheelt. Het helpt ook dat ik maar 70% van de dosis krijg; ik koos voor kwaliteit van leven (en mijn immuunsysteem!) i.p.v. maximaal effect. De misselijkheid viel mee. Ik vermoed dat het rond de chemo vermijden van dierlijke producten, vetten, suikers enz. goed helpt, in ieder geval was dat ongeveer de hint van de natuurarts. Die zie ik de 13e; dan krijg ik een injectie dendritische cellen, afkomstig van mezelf, die getraind zijn om de kankercellen beter aan te vallen. Op hoop van zegen; de methode is nog wat nieuw, met wisselend resultaat, en vooral erg duur want niet vergoed.

De kies die verwijderd is vanwege een wortelontsteking heeft een kaak achtergelaten die stabiel is, maar het is nog aan het genezen en hopelijk werkt de chemo daar niet te verstorend op. De wond in mijn mond is nog een beetje open. Op 14 dec., een dag na de dendritische therapie, controle bij de kaakchirurg.

De rit naar Amsterdam en terug werd ik gehaald en gebracht door Jan, de man van Tinie, echt heel fijn. Ook voor Mireille die er een beetje doorheen zat en die dag misschien ook naar het ziekenhuis had gemoeten (fertiliteitstraject). Meer mensen hebben aangeboden om te halen en te brengen, superlief. Een aantal ervan woont in ons dorp wat het dan praktisch maakt. Ons rustige, traditionele, Christelijke dorpje midden op de Veluwe. Soms wat te keurig-burgerlijk nu het boerenkarakter plaats moet maken voor de moderniteit, maar de ziel is er nog niet uit, de eigenwaarde is er nog, groeit zelfs vis-a-vis de Randstad.

Ook mijn boerenerfenis moet eraan geloven. Het zoveelste jaar zonder inkomen, plus het nieuwe drama erbij met dito kosten, noodzaakt me om land te gaan verkopen. Er zijn meerdere partijen die interesse hebben, dus ik zal dat doortastend en zakelijk, met mijn kop er goed bij, moeten afhandelen. Eerder al moest ik de helft van het land verkopen vanwege de erfbelasting, wat meteen een voortzetting van het eeuwenoude (of ouder…) landbouwgeslacht smoorde. Lang leve de linkse heilstaat waar weldenkende hoger opgeleiden het laatste stukje van wat waarde heeft slopen. Die collectivistische massabewegingen hebben de vorige eeuw al huisgehouden (ca. 18 miljoen doden door het nationaalsocialisme, ca. 85 miljoen door het communisme), maar als ik de geschiedenis van mijn familie natrek, begint de neergang al met de maatschappelijke omwenteling in de 19e eeuw, met het liberalisme, met de loskoppeling tussen mens en grond (de basis van het leven, onze aardse moeder). De hemelse vader als concept (als ideaal) had al eerder afgedaan. Dit is het tijdperk van de mens die zichzelf definieert, alles kan worden, en dus het risico loopt in het niets op te lossen. Ik sta met het ene been in de toekomst (opleiding en interesses), het het andere in de oude tradities (afkomst en deels opvoeding), en val er precies tussenin, ’t is geen vruchtbare grond waar ik val. Het wordt sterven of vliegen, maar vleugels heb ik (nog) niet.

Stapje voor stapje handel ik dingen af die ik nog wil afhandelen. Ik moet nog ’s een adressenboek afronden, sommige dingen schrijven… Mijn angst voor de dood onderzoeken, welke een bewijs is voor mijn gebrek aan vertrouwen in de ziel, iets waar ik wel rationeel steeds meer op ben gaan vertrouwen. De (neo)platonisten vond ik in dat opzicht overtuigend. Hun beweringen over lichaam en geest lijken ook houdbaar onder de hamer van recent wetenschappelijk onderzoek.

Dat laatste gaat meer richting de grote invloed zie onze geest (mind, hersenen, psyche) heeft op ons lichaam. Dank, Nick, dat je me bijna dwong het werk van Dispenza te gaan bestuderen – en die truffels waren ook een interessante ervaring. Chiel bleek correct te zijn over een nog te sterke onbewuste binding met het oude of mijn moeder. Ik zal moeten experimenteren met diverse meditatieve, hypnotische, ademtechnische, en andere methoden. Recht tegenover mij staan nu de woorden van Christus die zo benadrukte dat mensen weinig voor elkaar krijgen omdat ze geen geloof hebben. De hersenscans van Dispenza bevestigen dat. Nu nog mijn “rationele” (ahum) brein overtuigen… of dat nog op tijd komt (twijfel; gebrek aan geloof) valt nog te bezien. Ook Leary had gelijk; de expressie van DNA is psychisch te beïnvloeden. Je state of mind heeft grotere invloed op je lijf dan we meestal denken. Dat kan zowel ten goede als ten kwade zijn en gezien mijn afgelopen tien jaar geloof ik best dat zowel mijn fysieke en sociale omstandigheden als mijn stemming schade hebben gegeven aan mijn lichaam. Van Johan weer een leuke kaart met thema Sint Joris (de drakendoder; ridder te paard). Van vrienden, familie en mensen van de kerk komen soms kaarten binnen. Nog steeds niet beantwoord, kom er niet goed aan toe, alles zit nog in flux.

Verder ben ik nog wat bezig met het noodzakelijk up to date houden van mijn computers (ik draai eigen servers). Linux varianten, Windows, zelfs een Solaris-kloon (OmniOS). Ergens staat nog een Mac. Mijn website lag er even uit, mijn mailserver vraagt nog om een update, etc.

Bewegen is belangrijk gezien de huidige situatie. Beweging zorgt voor afvoer van afvalstoffen (die er nu in grote mate zijn), voor meer weerstand, voor meer welbevinden, voor meer rust in mijn hoofd. Niet zoveel bewegen dat het uitput, maar elke dag iets. Vandaag een klein beetje klimmen, morgen algemene sporttraining, weer snel wat wandelen met mensen, soms zwemmen. Het zijn koude maanden en volgens de natuurartsen zijn sauna’s belangrijk voor de afvoer van afvalstoffen (zweten!) dus dat kan nog een keer als sociale activiteit in jan/feb voor wie dat trekt (mail me). Ik heb nog mensen staan op de wandellijst en samen zwemmen is ook een optie. Waarschijnlijk krijg ik 29 dec. de volgende chemo.

O ja, over de bijgesloten foto. Ik kreeg een zgn. ice cap op tijdens het toedienen van de chemo, om haarverlies te beperken. Hopelijk werkt het, het is buiten al koud genoeg, maar anders heb ik nog wel een mooie (Amsterdamse) muts voor op mijn hoofd.

Zo dat was weer een hoop tekst… waarvan 90% getypt op een AlphaSmart Neo2 mobiel toetsenbord met ingebouwde LCD display en geheugen voor acht tekstbestanden. Leuk speelgoed voor nerds. Het is de eerste keer dat ik dit ding gebruik. Superhandig als je aan de koffie zit in een klimhal.

Evert

2023-12-13 bijzondere dag

Een bijzondere woensdag

Het is woensdag 13 december. Wat een speciale dag is het! Gisteren nieuwe maan; volgens veel natuurfilosofieën het nu het goede moment voor het laten wassen (groeien) van nieuwe dingen. Bij volle maan werd mijn bloed afgenomen, niet gepland gewoon toeval. Vandaag werden de getrainde dendritische cellen ingespoten in mijn lies, onder de huid. Dat geeft me waarschijnlijk wel wat voordeel. Ook werd weer wat bloed afgenomen om te onderzoeken welke chemo’s effectief zijn en welke niet, iets wat het Antoni niet doet maar de natuurarts vond het wel een goed idee gezien de recent matig werkende chemo.

Vanochtend begon al goed met een belletje aan de deur. Iemand kwam namens de kerk een presentje brengen. Kaas, worst, vruchtensap en chocolade; de laatste twee moet ik vanwege mijn dieet aan mijn lieve vrouw gunnen, maar de eerste twee ga ik claimen :-) Onverwachts en heel fijn zo in de adventstijd. Er zat ook een bijbels dagboek in voor 2024. Ik kan niet anders zeggen dat de kerk hier een speciale rol vervult, zowel spiritueel als sociaal als cultuurhistorisch. Lastig uit te leggen aan buitenstaanders.

Even later kwam een bevriende boer langs. Behalve een “hoe gaat het” ook wat afgepraat over mijn landverkoop en de geopolitieke situatie en historie rond Oekraïne. Hij was erg goed op de hoogte, het gesprek geanimeerd, maar Mireille zei ineens, “je moet over vijf minuten weg”, oeps…

Ik was precies op tijd in Ellecom. Hierboven heb ik al kort geschetst hoe of wat. Ze zeiden nog het rustig aan te doen de komende 24 uur, een kort stukje wandelen kon eventueel nog wel… Maar ik had met een vriendin afgesproken die er in de buurt woont en we hebben een prachtige, schitterende wandeling gemaakt over de heuvels, door de bossen, langs de schaapskooi, over de modderpaden, in de lichte regen, prachtig de natuur als het allemaal een beetje vochtig is. Ik voel me nog steeds prima. Afgezien van wat gezonde spierpijn van lekker zwemmen gisteren met een tante; mijn vlinderslag lukt steeds beter maar hey het is geen gemakkelijke slag.

Over data gesproken; de dendritische cellen hebben twee, liefst drie weken nodig om goed te “nestelen” voordat de volgende chemo komt. De 21e is het winterwende, de natuur ontvangt na die datum weer wat meer licht (langere dagen); het is ook de datum dat mijn moeder begraven werd, een romantica, natuurmens en herderin die intens met de seizoenen leefde. Dat alles steeds toevallig op bepaalde cycli uitkomt ben ik inmiddels gewend. Maar soms gaat de fantasie er iets mee aan de haal, en wat zouden we zijn zonder verbeelding? Niets meer dan domme machines, of ingenieuze machines zo je wilt, maar toch dode machines.

Vandaag ook voor Mireille een een bijzondere dag. Weer naar de fertiliteitskliniek. Je doet wat in een poging het leven voort te zetten. Vanwege de chemo’s kan dat niet op een natuurlijke weg; en we waren nog maar net half genesteld na de afgelopen tien jaar van persoonlijke en maatschappelijke chaos.

Bij thuiskomt lag er een boek op me te wachten, een presentje. Over bijna-dood ervaringen; de grens tussen dood en leven is soms flinterdun. De dood als poort naar leven. Het moet nog even bezinken.

Via het particuliere bedrijf dat de dendritische celtherapie verzorgt (regulier nog vrijwel niet te krijgen en niet vergoed) kwam ik ook bij een soort, ik noem het maar ademtherapeute die e.e.a. weet van Tibetaanse inzichten; ze kreeg les van een lama die als heel verre voorouder nog uit de lijn van Boeddha komt. Nu ken ik al wel de nodige ademtechnieken van Oosterse vechtsporten en Westerse meditatievormen, maar dit was toch net even meer dynamisch. Ademwerk is van enig belang binnen de metabole en mitochondriaal gerichte benadering van dat bedrijf. Zowel mentaal als qua zuurstofhuishouding. De Tibetanen lijken in hun traditionele geneeskunde veel aandacht te hebben voor de geestelijke aspecten van het genezingsproces. Hetzelfde zag je in het oude Egypte en in de Griekse tempels van Asklepios.

Ik ben in toenemende mate geïnteresseerd in moderne meditatie, hypnose, en visualisatietechnieken (neuroprogrammering) die steeds beter gevalideerd zijn door wetenschappelijk onderzoek, bloedmetingen en hersenscans. Ik vond dat soort “geloof” altijd een beetje vergezocht, voelde me er te rationeel voor, maar de ratio weerlegt inmiddels mijn ongeloof. Beschamend; de woorden van de Christus over wat mensen allemaal niet kunnen omdat ze geen geloof hebben leerde ik in mijn kindertijd. Ik had ze al afgeschreven als twintiger, en ai wat faalt de logica toch hard als je geen universele kennis hebt. De geest en de psyche worden onderschat en niet alles is te reduceren tot stoffelijke bouwstenen. Wie meer wil weten, stuur me een berichtje en dan stuur ik je een magnet link (torrent) waarmee je e.e.a. met je computer kunt downloaden. Moet je wel handig zijn met je computer, anders ja sorry maar dan lukt het niet.

Soms zie ik het somber in. Zowel de emotionele als de cognitieve last is hoog. Ik moet van alles steeds weer uitzoeken en regelen, dat geeft drukte in mijn hoofd, terwijl rust nu zo van belang is. Maar op dit soort dagen voel ik ook diepe dankbaarheid voor alle fijne mensen om me heen, de mooie natuur, en de grote Bron van dat alles. Adventstijd is het uitkijken naar, en de verwachting van, de komst van het licht, zowel het zonlicht als het hogere Licht. En even heel simpel, ik ben ook gewoon blij met de mogelijk extra kansen (levenskwaliteit en -lengte) die de dendritische celtherapie me, met wat geluk en zegen, geven kan.

Voor de liefhebbers van religieuze bespiegelingen; zie mijn recente blogpost “Schuld en gebrek tussen Jood en Griek” op

https://www.furorteutonicus.eu/2023-12-10-schuld-en-gebrek

Straks het kerstboompje optuigen.

Liefs, Evert

2024-01-20 lange mail

Lieve allemaal,

Al enkele malen kreeg ik de vraag hoe ’t met me ging omdat ik al een poosje niets van me had laten horen. Nu begin ik met typen en er is heel veel wat ik wil vertellen, eigenlijk teveel. Dus ik begin nu en rond ’t later wel af; en ik zal de meer praktische dingen proberen bovenaan te houden, en de meer bijzondere of persoonlijke of bespiegelende zaken pas daarna. Dan kun je gerucht wat eerder stoppen met lezen, want niet iedereen zal op deze ca. 10 A4-tjes zitten te wachten. Alleen kan ik niet ruiken wie wat wil en ik weet ook niet wanneer ik weer (of ooit) zin, tijd en energie heb voor dit soort verhalen. Ik zal kopjes gebruiken om ’t overzichtelijk te houden. Je kunt het ook later lezen als je wilt; al mijn “updates” en dergelijke aan “allemaal” zijn aan familie en vrienden gericht, maar mocht ik er niet meer zijn, dan heb ik er geen bezwaar tegen dat ze openbaar worden.

Medisch

Op dit moment ben ik moe; thuis na een lange dag. Vanochtend vroeg opstaan voor bloedprikken en gesprek, daarna ’s middags de chemo. De 30e een scan en 9 feb. hoor ik het resultaat en krijg ik, als de resultaten niet te slecht zijn, de volgende chemo.

Ik kreeg weer slecht nieuws, wat ik ook wel wat verwacht had. De leverwaarden waren weer verder gestegen, fors ook. Dat wil zeggen dat de lever nu veel meer afval verwerkt en dat betekent waarschijnlijk dat de tumor in de lever nog verder gegroeid is, al zal de scan daar pas zekerheid over geven. In ieder geval kreeg ik om die reden een dosering van 70% van de chemo.

De inname van supplementen werd me afgeraden. Daarover moet ik nog in consult met de artsen die mij die supplementen nu juist wel aanbevolen; deze artsen bleken ook vaak nuttige dingen te weten die bij de oncologen van het AvL onbekend zijn. De oncoloog raadde me aan veel te bewegen en goed te eten om op gewicht te blijven, en dat lijken me wel goede aanbevelingen.

Overigens heb ik een andere oncoloog. De vorige heeft elders een baan gevonden, dichter bij huis kennelijk.

Eventuele effecten van de dendritische celtherapie, die ik voor eigen kosten erbij gedaan had (ca. 40.000 euro) komen was na ca. 2 tot 6 maanden, vraag is of die effecten er komen (toch een wat nieuwere behandelvorm met variatie per persoon) en of ze op tijd komen.

Al met al is er dus weinig reden tot optimisme, maar het spel is nog niet over. Beneden ligt nog een boekje met als cover ene Timothy Leary die een schaakspel voert met de Dood; “Game of Life”. Verliezen zal ik, vroeg of laat, vermoedelijk vroeg, maar ik wil nog even doorschaken. Ik zat als kind op een schaakvereniging. Het is een mooi, oud spel, oorspronkelijk komende uit India en Perzië, uit de cultuur waar ook de magoi vandaan kwamen die Betlehem bezochten.

Adressenboek

Met slechte nieuws erbij drijft me dat tot wat meer urgentie in het organiseren van mijn adressenbestanden. Mocht ik komen te overlijden, dan wil ik een eenvoudige adressenlijst achterlaten t.b.v. de rouwkaarten en overige correspondentie. Een fikse klus daar ik veel mensen ken, nog meer mensen mij kennen, en ik soms de adressen niet heb, of verspreid over verschillende systemen. Voor mijn wijlen moeder heb ik ooit hetzelfde probleem gehad en toen een eigen systeempje gemaakt met o.a. PHP code. Dat systeem heb ik de afgelopen tijd uitgebreid en verbeterd. Ik ga het eerst nog wat vullen met de adresgegevens die ik al heb. Daarna zal ik een mail rond laten gaan met het verzoek om via mijn webserver (die bij mij op de slaapkamer staat) je adresgegevens te controleren en/of in te vullen. Als ik je email adres niet heb, krijg je die mail niet en zul je mogelijk ook niet op die adressenlijst komen.

Chauffeurs

Er zijn een aantal mensen die aanboden te willen autorijden. Daar ben ik heel blij mee, en Mireille ook. Hoewel Mireille kan autorijden valt het haar zwaar, zeker mentaal, en het rijden gaat ook maar net; dan is het fijn als iemand anders kan rijden. Vandaag bracht Jan van L. ons (alweer!). Net nadat ik de vorige zin typte, kwam Mireille me een nachtkus geven. Ik zei haar dat het fijn was dat ze erbij was vandaag. Ze zei me dat ze het zo fijn was dat ze niet hoefde te rijden. Voor 9 feb. a.s. is er ook al een chauffeur (Bertus). Eerder reed Aart me. Allemaal mensen uit de directe omgeving. Tinie stelde voor dat zij het lijstje met chauffeurs gaat bijhouden en regelen, voor als ik verder achteruit zou gaan en dat niet meer goed zou kunnen. De chauffeurs die dit lezen moeten maar laten weten als dat bezwaarlijk is, anders stuur ik haar over enkele weken die gegevens.

Sociaal, tijd voor vrienden en familie

Even wat cru, maar … ik heb weinig tijd, energie e.d. nu ik nog zoveel moet uitzoeken, goed wil achterlaten, en vechten voor mijn leven. Ik reageer soms niet op mails en brieven. Ik lees ze wel. Mijn hypnotherapeut waarschuwde me enkele weken terug dat ik veel te veel energie verstookte en dat dit ten koste ging van mijn afweersysteem en herstelvermogen. Hij had gelijk. Ik heb toen enkele weken ook bewust minder gedaan, hoewel onderliggend de stress rond mijn medische situatie, de toekomst van Mireille, en ook de landverkoop (hieronder), me wel parten speelden.

Toch wil ik kwijt dat alle kaarten, liefde, praktische hulp, gebaren, gebeden, tips; dat alle goedheid van zoveel verschillende mensen mij goed gedaan heeft. Soms was ik wat verbitterd, vaak terecht, maar dit is de kant van de mensheid die ik nog niet zo intens gezien had als dat ik hem nu zie.

Kerstpresentjes van de dorpskerk, van een boer uit de buurt, van de Farmers Defence Force; attenties van (leden van) clubs en verenigingen waar ik actief in was; van dorpsgenoten, familie, vrienden, soms ook van vreemden; in alle duisternis zijn er ook die kaarsjes. Mensen van de kerk die kaarten sturen (vaak heb ik hun adres niet eens); nu weer een bloemstuk van een uit Scouting ontstane groep “Survival EHBO”, die binnenkort trouwens weer een mooie cursus geven, zie www.survival-ehbo.nl.

Financieel

Voorlopig zijn we uit de brand. Zo, je kunt de rest overslaan. Maar als je ’t hele verhaal wil; hoe ontstond die brand?

Ik weet nog dat ik net na mijn laatste afstuderen aan het AMC een baan kreeg ald data-analist en systeembeheerder bij I2I in Amsterdam. Dat heb ik niet lang kunnen volhouden door een motorongeluk; 2013 was voor mij een ongeluksjaar. Daarna ging het voor mij langdurig bergafwaarts. Met I2I ging het wel goed. Ik kreeg een uitnodiging voor een alumni-borrel en feestje omdat het bedrijf nu is overgenomen, na groei, door een grotere club. Die borrel is voor mij niet meer interessant, maar zo worden weer periodes afgesloten, ging door me heen. De oprichters zullen een nieuwe uitdaging aangaan. I2I controleert uitgaven in de zorg op doelmatigheid en rechtmatigheid door middel van slimme algoritmes, data-mining en dergelijke, dus dat sloot destijds goed aan bij mijn opleidingen en interesses. Het zou me later nog in staat stellen iets te betekenen voor de boeren die met bewust misbruikte rekenmodellen gesloopt dreigden te worden.

Financieel ging het de foute kant op, en dat gaf me al jaren stress. Ik zat gevangen tussen privé en maatschappelijk (sandwitched), ca. 150% belasting over de opbrengt van landbouwgrond (ja dat is circa honderd en vijftig procent), een eigen huis dat me verhinderde elders te wonen (belastingen) terwijl dat eigen huis zonder gebruiksrecht zat (maar wel een moeder die het noorden zodanig kwijt was dat van een normaal huishouden geen sprake was – niet te combineren met werk), een vader die e.e.a. zodanig achtergelaten had dat ik eerst de helft van het land moest verkopen en toen met mijn moeder in die situatie kwam; hij leek het wel zo ontworpen te hebben dat ik compleet afhankelijk werd van haar grillen, en dat waren er nogal wat. Natuurlijk wil ik mijn ouders ook prijzen en dankbaar zijn om wat ze me gegeven en nagelaten hebben, maar dit was de zijde van de medaille die de buitenwereld vaak niet zag maar mij wel in een patstelling bracht. Voeg daarbij de linkse stemmers plus, helaas, ook de VVD, die met doelbewuste leugens en mediaframing over o.a. stikstof de halve agrarische sector dreigden te slopen. Met vermaak las ik de column van Arthur van Amerongen over de Trouw. Ach, Willem Breedveld, die heb ik nog gekend, het was mijn docent, een hele fijne kerel. Na zijn vertrek veranderde die krant. Voeg daarbij ook het coronawanbeleid (en dan te bedenken dat we ooit ongeveer dezelfde protocollen hadden als Zweden), de massa-immigratie (voor zowel mij als Mireille leidend tot rampzalige woonsituaties) en het plaatje is compleet. Voor Mireille zal die woonsituatie, waardoor ze een half jaar niet werken kon, plus nu de situatie, waarschijnlijk op termijn leiden tot verlies van haar registratie als huisarts. Er zullen dus ook (alvast) kosten ingepland moeten worden voor haar herscholing.

Daar sta je dan met IT-ervaring, twee masterdiploma’s (medical informatics & politicologie), en vooral veel autodidactische kennis, met ook prima netwerkmogelijkheden (waaronder Kamerleden, mensen in de agrarische sector, VaccinatieAlliantie hoewel ik dat vaccinpushen toch wat ben gaan wantrouwen, maar vooral ook leuke clubs en vrienden), nouja, toch sta je dan zomaar aan de zijlijn. Geen functionele thuisbasis. Begin 2023 ging het de goede kant op – de gekte in de samenleving kreeg wat meer tegenkracht, mijn moeder was na een slopend lang palliatief pad overleden, mijn lichaam herstelde. Maar net na de KvK inschrijving, na het punt dat ik dacht, hey, ik kan de boel weer herstellen en opbouwen, kwam het bittere nieuws. En daarmee ook verder “down the drain” financieel. Dat noodzaakte mij tot verkoop van landbouwgrond, iets meer dan de helft van de helft die ik nog had overgehouden na de roof door de fiscus. Wat hier al eeuwenlang, of misschien langer, middelen en gronden van bestaan zijn voor mijn voorvaderen, moet ik nu afbreken.

Het nationalisme heeft het ongelijk van Karl Marx bewezen m.b.t. het concept van een verenigd internationaal proletariaat. De mondialisering blijkt juist vorm te krijgen volgens de observatie van Adam Smith dat, hoewel “de eigenaar van land noodzakelijkerwijs een burger is van het specifieke land waarin zijn landgoed ligt… de eigenaar van aandelen feitelijk een wereldburger is en niet noodzakelijkerwijs gehecht is aan een bepaald land.” – Samuel Huntington in Dead Souls: The Denationalization of the American Elite (2004).

In ieder geval heb ik een prima deal kunnen sluiten die binnenkort geleverd zal worden. Dat zet voorlopig de financiële zorgen overboord. Maar de inkomsten zijn nog steeds nihil, en de uitgaven hoog, dus de situatie is fundamenteel ongezond.

Ik gokte ook op een hoge opbrengst vanwege de extreme massa-immigratie die natuurlijk ook de behoefte aan woningbouw tot het extreme opdrijft, waar projectbureaus met een lange-termijn visie graag op investeren. Daar gokte ik jaren terug ook al op, vandaar dat ik het lage rendement en zelfs recentelijk negatieve rendement (150% belasting) accepteerde; ik had de grond anders nog langer vastgehouden als de omstandigheden mij niet noodzaakten. Desondanks toch pakweg 250% van de taxatiewaarde van de grond gescoord. Eigenlijk zou ik nu mensen moeten aansporen om als neo-NSB-er te stemmen tegen eigen land en tegen eigen volk en tegen eigen cultuur, want als ’t binnen 15 jaar een woonbestemming krijgt dan krijg ik (waarschijnlijker, krijgt Mireille) nog eens een keer het bedrag. Ik heb die aansporing nooit gegeven en zal die ook nooit geven, en verliet als jongere mede om die reden de Jonge Socialisten (PvdA), en later als volwassene de VVD. Zeker die laatste club predikt het ene en praktiseert het andere. Maargoed, als je PvdAGLCUCDAD66VVD hebt gestemd, dan heb je uiteindelijk toch nog bijgedragen aan mijn bankrekening, waarvoor dank. De vermogensinvesteerders, multinationals, banken en projectbureaus zijn u ook dankbaar, plus dat linkse partijen nu weer een fijne (etnische) onderklasse hebben, dus je hebt dan een hoop mensen dankbaar gestemd. Geld en politiek drijven op bedrog en dynamiek. Handelen in de agrarische sector met landbouwgrond is bepaald geen werk voor kleine jongens of bange mensen.

Om die reden, maar ook om meerdere andere redenen waaronder medische en kwaliteit van leven, wilde ik de afgelopen weken niet meer dan 70% chemo, ondanks het risico van snellere achteruitgang. Ik moest bijv. gewoon mentaal scherp zijn en weinig bijwerkingen hebben; landzaken regelen is wel even andere koek dan een sollicitatiegesprekje of een tentamen. De regels zijn deels ongeschreven, deels lokaal, deels psychologisch; ik denk dat ik het spel goed en soms ook onverwachts gespeeld heb. In ieder geval staat het resultaat me aan. En het geld was simpelweg ook nodig.

Of ik nog een crowdfunding doe weet ik nog niet, misschien wel, voor als mensen iets kleins willen bijdragen.

Iets terzijde, maar informatief: De boer die mijn land pachtte heb ik in contact gebracht met de nieuwe eigenaar. Ook in de koopovereenkomst is de overname van de pacht geregeld. Ik ken hem als een natuurliefhebber die als vrijwilliger ook bijdraagt aan landschapsbeheer. Hij was de oprichter van EcoFerm, een kringloopboerderij met 3600 stuks vee, en een bijzonder spectaculaire stikstofreductie van meer dan 80%. Dat was in samenwerking met uni Wageningen die hem als voorbeeld roemde; hij ontving op open dagen andere boeren, investeerders, en zelfs mensen van de Europese Unie. Zijn bedrijf was echter, op papier, volgens het RIVM rekenmodel, een van de grootste stikstofuitstoters van Gelderland, en dus zette de Provincie grote druk op hem om zich uit te laten kopen. Heel grote druk. En zo geschiedde, met dank aan linkse “groene” partijen en overheidstechnocratie. De bezoekers van de open dagen zullen hun les geleerd hebben. En zijn zonen zullen geen boer worden. Maar hij doet nog wat met akkerbouw omdat hij daar schik in heeft. Ook nog even namens de Veluwse natuur en namens dit soort boeren onze dank voor je stem op PvdAGLCUCDAD66VVD. Ik snap het. Je deed het graag. Ga maar weer BNNVARA kijken nu. Misschien zie je er nog een mannetje dat zich vrouwtje voelt. Altijd leuk.

Rare dingen I: het waterflesje bij de kassa

Het is nog steeds dezelfde dag als dat ik de chemo kreeg, en ja, er gebeurden weer dingen die vallen onder vreemd toeval.

We moesten nog meer dan twee uur wachten op de chemo en gingen dus een stukje wandelen in de omgeving van het Antoni. We kwamen bij een klein winkelpleintje uit. Ik wilde een flesje water kopen, en Mireille een broodje. De AH was dicht, maar de Lidl was open. Alleen… nergens konden we gewone flesjes water vinden. En frisdrank leek me even niet handig. Mireille had haar brood, en ik had het al opgegeven, want we zouden toch wat thee gaan drinken bij een hotel vlak bij het Antoni. Afijn, bij de kassa stond, op de loopband bij de verlaten kassa ernaast, een enkel eenzaam voorwerp. Je raadt het al. Een flesje water.

Toen we de winkel uitliepen zagen we een hele stapel flesjes staan, precies in de hoek waar je net langs loop als je er naar binnen gaat, en die we daardoor ook over het hoofd hadden gezien. Maar dat ene flesje, dat stond er eenzaam en alleen voor mij, op precies de goede tijd en plaats, om precies in mijn behoefte te voorzien.

Rare dingen II: de gynaecoloog naast mij

Misschien wat minder bijzonder, maar toch iets wat mij verwonderde, was dat het laatste uur van mijn ligtijd een man naast me aan het infuus kwam te liggen die arts was. Een gepensioneerde gynaecoloog. Ik had met hem een leuk gesprek over van alles. Hij benadrukte het belang van beweging (de tweede boodschapper vandaag, wat dat betreft) en dat intuïtie en gevoel belangrijk zijn in de medische professie, omdat getallen niet altijd alles zeggen. Hij had eerst scheikunde gestudeerd. En zo krijg je mensen op je pad waar je boodschappen van krijgt. Hij was wel gelovig opgevoed, deed niet meer aan religie, maar “er is wel meer tussen hemel en aarde”. Ja dat geloof ik ook. En straks kom ik erop terug, gewoon omdat ik graag denk en typ en deel over dat soort thema’s.

Hypnotherapie

Graag breek ik toch even een lans voor hypnotherapie. Mits je een goede therapeut hebt, en mits jij en die therapeut ook met elkaar “matchen”, kan dat heel effectief bijdragen aan ofwel je kwaliteit van leven, ofwel stressreductie, ofwel het bereiken van je doelen. Ik heb het nodige gelezen over de moderne psychologie (mwoh), de analytische psychologie van Jung (fascinerend, niet geschikt voor alles, maar diepe denkers zoals ook te vinden bij de IVAP), occulte psychologie, in de Kunstmatige Intelligentie toegepaste psychologie, en mja al met al kwam ik al snel tot de conclusie dat onbewuste processen enorm belangrijk zijn maar de crux is dat je daar met je bewustzijn lastig bij kunt.

Hypnotherapie is vooral gebaseerd op het idee dat je leert jezelf in een andere staat van bewustzijn te brengen waardoor je daar wel bij kunt. Kortom je moet wel zelf ook wat doen, maar de route is bewezen effectief (daar zijn nogal wat publicaties over) en misschien ook wel heel oud als je een beetje kennis hebt van wat er vroeger bij filosofen, monniken en priesters geoefend werd. Sommige mensen vinden het een beetje eng maar nee het is geen zwarte magie en nee je verliest niet zelf de controle. Het is soms meer een confrontatie met jezelf of beter gezegd wat daar allemaal onder het water zit. En dan nu de reclame: Ik loop bij Jeff Benink die ook mensen opleidt tot hypnotherapeut.

Rekenmodellen

Mijn laatste stukje voor mijn MSc liep ik op de afdeling biostatistiek en ebioscience. Ik weet hoe je rekenmodellen zo maakt en gebruikt dat ze op (tien)duizenden computers tegelijk hun berekeningen doen. Als testje maakte ik een scriptje dat me een “hello world” teruggaf vanaf ca. 5000 computers verspreid over Europese academische rekencentra. Als politicoloog wist ik daarnaast wel iets over het gebruik van rekenmodellen door de overheid. Ik wil mezelf niet tot in den treure herhalen, maar als ik het heb over het bewuste misbruik, of liegen met, rekenmodellen, dan is dat niet enkel polemiek. Ik kan dat met harde argumenten onderbouwen, soms ook van de betreffende organisaties zelf. Dat wil niet zeggen dat rekenmodellen geen nut hebben. Een aanrader is de Coursera module Model Thinking gegeven door Scott Page die ik zelf in ieder geval heel nuttig vond. Ik heb ook wel ’s een blogpost geschreven over modeldenken.

En wat het mechanische denken betreft, zie mijn analyse over de ondergang van een herdersgeslacht. Verder komt e.e.a. samen in een vraaggesprek artikel in de Tekos.

Ik noem dit thema voordat ik hieronder toch nog wat levensbeschouwelijke bespiegelingen wil doen. In een puur reductionistisch, materialistisch, mechanisch, soms nihilistisch wereldbeeld zie je dat rekenmodellen een bijna religieuze rol krijgen, waar subtiele invloeden en de rol van de intuïtie, het onbewuste, en ook het transcendente, simpelweg uit beeld raken.

En dat is niet massaal de schuld van (theoretisch) natuurkundigen, die soms verrassend veel sympathie hebben voor neoplatoons gedachtengoed, voor Jungiaanse synchroniciteit, en meer van zulks.

En ik geloof… (lang stuk!)

Er is zoveel dat ik nog zou willen snappen. Zoveel dat ik nog wel doen. Zoveel dat ik nog wil leven. De harde realiteit die steeds dichterbij komt echter… Ook is er veel dat ik nog wil delen. Ik grijp nog deze kans. Maar je hoeft dit echt niet te lezen. Daar gaan we:

Een poosje terug begon ik aan het boek van Jung, zijn antwoord op “Job”, het bekende bijbelverhaal. En is God dan enkel het Goede? Of staat de Ene boven goed en kwaad, is Hij de bron van alles, maar dan dus ook alle tegenstellingen?

De (neo)platonisten en ook theologen die in die lijn dachten, zoals Augustinus, zouden zeggen dat er geen zelfstandig kwaad bestaat; duisternis is een gebrek aan licht. En de duisternis begreep het licht niet. Maar als dat kwaad wel bestaat? Wat dan?

Voor Jung zijn er twee “goden”; van de Ene kunnen we niet bewijzen dat Hij bestaat. Maar voor hem als psycholoog achtte hij het bewezen dat er een archetypisch godsbeeld, of beter, gods-bewustzijnsinhoud bestaat in ons eigen hoofd. Ons beeld van god, intiem verbonden met ons eigen onderbewuste. En die god is vrijwel zeker zowel goed als kwaad. Als hij over Jahweh schrijft, bedoelt hij die vorm van god in ons (collectief) onbewuste; maar omdat hij dezelfde woorden gebruikt, leidde zijn boekje tot nogal wat miscommunicaties met juist de theologen waar hij eerder een goede band mee had opgebouwd. Hij heeft deze “innerlijke” god ook wel Abraxas genoemd, naar een oud gnostisch concept uit Egypte; Hermann Hesse gebruikte dat als Leitmotif voor zijn mooie boek “Demian”, die ik al eerder noemde. De gnostische leer werd overigens vakkundig onderuit geschoffeld door de neoplatoonse filosoof Plotinus.

Diezelfde Plotinus stelde dat de deugd, de moraliteit, onze opvattingen over goed en kwaad, niet hetzelfde (kunnen) zijn als die van de goden; immers dat zijn hogere wezens die boven onze beperkte opvattingen en inzichten en beperkingen staan, en daarom ook geen voordeel hebben bij de morele beperkingen die voor mensen nuttig zijn. Net zoals we ons “goed en kwaad” niet op de natuur kunnen projecteren. Laat staan dat de Ene onderwerp kan zijn van morele overwegingen door mensen. God, al dan niet abstract, als (bron van) goed of kwaad noemen of de Ene langs die lijnen beoordelen is daarom niet van toepassing. Echter Jung en anderen hebben natuurlijk gelijk dat, in onze relatie met onze (innerlijke?) God, dat psychologische aspect wel bestaat voor ons. Maar voor velen is het hele concept van een God natuurlijk enkel virtueel of vaker nog afwezig, waardoor de emotionele integraties en conflicten afwezig blijven.

Mijn vertrouwen in het christendom en de bijbel verloor ik toen ik begin 20 was. Misschien het beste argument tegen het christelijk geloof zijn nog wel de fanatieke aanhangers ervan, die ik hun strijd voor “waarheid” diezelfde waarheid geweld aandoen. Domme, letterlijke interpretaties van teksten die mogelijk al door de auteurs niet letterlijk bedoeld waren; die door kerkvaders als Augustinus al vaak symbolisch opgevat werden; afijn je kent het wel, die fanatiekelingen met hun kokervisies. Maar ik vond weinig toevlucht in de wetenschappelijke cultuur die met soms wat nieuwere sprookjes kwam aanzetten (“de beste hypothese”) en recentelijk met nog engere kokervisies en bijbehorende censuur.

Ik zweefde soms wat in neoplatoonse, occulte en andere denksystemen. Dion Fortune maakte indruk op me. Crowley’s Moonchild bevatte sterke argumenten tegen de gebruikelijke beperkende opvattingen. Het bracht me via Plato (lees de Symposion!) en Plotinus bij Augustinus, wat me dan weer terugbracht bij het christendom, net voordat ik de diagnose kreeg. Net voordat. Een paar maanden voordat. Soms zoekt mijn hoofd daar betekenis in. Soms zeg ik, het is alles toeval, zoals dat flesje water. En we zien maar een fractie van de werkelijkheid met onze beperkte zintuigen en ons gelimiteerde verstand. Als je maar een enkel veld van een schaakbord ziet, is alles wat daar gebeurd toeval. En begrijp me niet verkeerd, ik geloof in toeval. Zelfs in het buigen van toeval door de chaosgoden grappend aan te roepen. Daar won ik tweemaal achtereen een voor mij nieuw kaartspel mee. Joking aside, ’t is soms wel verdomd veel toeval, soms herhalend en betekenisvol ook (synchroniciteit), en dan komen we in een schemergebied.

Dat duiden vraagt of om vertrouwen (in God of hogere machten), of om hoger inzicht (visioenen, hogere staten van bewustzijn). Je kunt ook simpelweg ontkennen dat het bestaat. Dan hou je het overzichtelijk op dat ene veld op het schaakbord. De rest is toch niet zichtbaar en waarom zou je speculeren? Nou, ik speculeer wel, want ik weet dat het bord groter is, en ik wil het graag zien! En als dat niet lukt, dan wil ik mijn vertrouwen stellen op mensen en tradities die er blijk van geven er iets van gezien te hebben en van gemaakt te hebben. Vertrouwen, dat is geloof.

En geloof … “het christendom is neoplatonisme voor de massa”, zoiets zei de briljante filosoof Nietzsche. Ook fan van deze “antichrist” was de theoloog De Graaff die een heel boek over Nietzsche schreef, en hem zag als een soort profeet. Ik geef ’t maar mee omdat de dominante opvatting over Nietzsche vaak seculier-modieus is. Het was geen filosoof die je zo even snapt, ondanks zijn frisse schrijfstijl.

Maar dat soort nuances zijn ongeschikt voor de massa. Plato schreef al over de noodzaak voor een eenvoudige religie voor de meerderheid en een wat verfijnder filosofisch-religieus wereldbeeld voor de priester-filosofen. De gelijkheidscultus die kenmerkend is voor onze fase van beschaving eist dat iedereen hetzelfde wereldbeeld heeft. Hannah Arendt heeft er nog wat over geschreven. Maar is dat reeël? Een volk heeft herders nodig en herders een volk. Ze zijn niet gelijk, kunnen niet gelijk zijn, op straffe van chaos. Ze moeten, bijbels gezien, geleid worden door “liefde en recht”. Dat is niet te vervangen door onpersoonlijke, technocratische systemen.

Zo’n herder was, alweer volgens de bijbel, een “konging der koningen” uit het oude Perzië. Uit dat land kwamen de magoi, de priesters, dezelfde magoi als die uit het bekende bijbelverhaal (de “wijzen” of “koningen” uit het oosten; “magiërs” deed het even niet goed). Die magoi werden later wel de priesters van Zoroaster genoemd, de man die zo ongeveer de stichter was van de eerste monotheïstische godsdienst, die veel invloed zou hebben op het Judaisme. Nietzsche schreeft nog een boek met Zoroaster in de titel (Also sprach Zarathustra). De oude Persen waren Ariërs, net als hun broedervolk in India, waarmee ze oorspronkelijk de taal en religie deelden. De eerste magoi waren priesters van de (proto-)Vedische religie, meer precies van de Bhrigus groep westelijk van de Sindhu-rivier. Asurah bij de hindoe’s, Ahura bij de magoi, en Asen bij onze Germaanse voorouders; via Betlehem kwam Ahurah Mazda weer terug bij ons, als christelijke God. Er zijn zoveel onbekende draden in de wereldgeschiedenis, zoveel verbanden. Die ene waarheid, wie heeft die in pacht? Ik niet in ieder geval, er bestaat niet zoiets als “mijn waarheid”, hooguit “mijn illusies”.

Het archetypische verhaal van Betlehem. Herders en magoi; beide geplaatst buiten het gewone volk. Ruwe, authentieke, eenvoudige kerels dicht bij de natuur enerzijds; en anderzijds hoog opgeleide en rijke denkers behorende tot wat ooit de machtigste priestergroep ter wereld was. Verbonden in hun zoeken naar het goede, naar waarheid; het is geen toeval dat juist deze twee groepen bij de kribbe geroepen werden de geïncarneerde Logos eer te bewijzen. En beide, benadruk, ik, waren geplaatst buiten de massa, buiten het gewone volk. En ik dan, zoon van een herder en een herderin? Afkomstig uit een stokoud, ooit zeer welvarend, maar eenvoudig Veluws boerengeslacht? Zou ik ooit nog passen ergens? Alleen de weg van de magoi stond nog open voor me, ik heb er een klein stukje op kunnen wandelen, en daar ben ik dankbaar voor. De “occultisten” en “heidenen” brachten me terug naar de Bron, vreemd genoeg leidend tot een terugkeer naar de kerk. De mystiek van de Veluwe, daar heeft de theoloog Vreekamp veel over geschreven in zijn boeken. Die mystiek, ik weet niet hoe je die ervaren moet, hoe ik dat moet overbrengen. Wel weet ik dat ik, opgevoed in Apeldoorn, rond mijn 17e de behoefte voelde om ’s nachts een fietstocht te maken, de natuur in, en wandelde ik eenzaam bij volle maan over het Kootwijkerzand. “The call of the wild” (Jack London), of hier toch de lokroep van oude Veluwse krachten? Wie zal het zeggen. Vergis je niet, hoe raar ik soms ook doe, hoe anders ik soms ook denk; mijn loyaliteit lag steeds ook bij de Veluwe, zijn bewoners, zijn natuur, zijn boeren en jagers, zijn dominees, zijn diepte en schoonheid die ouder zijn dan de oppervlakkige moraliteit en dogmatiek die Westerlingen vaak tegenstaat, een toch ook wel Veluwse starheid soms die tot (kerk)scheuringen heeft geleid. Die oude Veluwe heeft het zwaar, verdort in deze postmoderne tijd; haar verdorring is mijn verdorring.

Een neoplatoonse filosoof, wonend in Syrië maar van Grieks bloed, studeerde in Alexandrië en ging ook nog in de leer bij Egyptische priesters, waar hij ingewijd werd in hun mysterieleer. Al eerder had hij de mysteries van Griekenland ervaren. In Egypte vond hij een oud ritueel, met enkele woorden waarvan de betekenis verloren gegaan was, zelfs niet meer toegankelijk voor de gecombineerde kennis van Egypte en Griekenland. In dat ritueel werd een God aanbeden, de God van Isak en Jacob, de Grote Farao. De tekst van het ritueel wordt soms nog gevonden, door mensen die er dikwijls vreemde persoonlijke gebeurtenissen bij vermelden, en het ritueel moet ook maar niet bij naam genoemd worden, want lijkt zich te laten ontdekken enkel door hen die daartoe geroepen worden, of lijkt anders toch een gevaar te vormen voor de mensen die niet binnen die “sympathie” (vakterm) vallen. Sluiers zijn soms een bescherming.

Toch noem ik het bestaan ervan. De relatie tussen de God van Israël, het oude Egypte, en een Griekse filosoof; eerder al de banden met de Vedische cultuur (India, Perzië, de magoi) met de Joodse cultuur; de stokoude verhalen uit het oude Midden-Oosten en andere oude beschavingen; alle cirkelen ze om hetzelfde thema, hetzelfde mysterie; en wij lijken in onze cultuur massaal weg te bewegen van dat mysterie. Ik wil niemand tot een bepaald dogma of geloof dwingen, maar hoop wel dat je hier minstens een keer over nadenkt. De Ouden wisten dingen die wij niet meer begrijpen. Ze legden regels op die ons, kinderen, vaak niet zinnen, zoals de zondagsrust. Sinds ik die weer in acht neem ervaar ik er toch voordelen van. Religies zijn niet zonder dom dogma of zonder misbruik, maar toch zijn het ook schatkamers van oude tradities die met bloed, zweet en tranen opgebouwd zijn. En wat dat mysterie betreft, waar we maar niet bij kunnen, de ene noemde het Leegte, de andere Chaos, een andere weer God of Ahura Mazda, weer aan ander Abraxas of Kosmisch Bewustzijn, en vergeet ook niet de Ene. Maar dat lijkt allemaal op elkaar, al die namen wijzen naar een scheppende kracht of Bron, met als enige uitzondering het Grote Niets of Grote Toeval van de moderne mens op dat enkele schaakveld.

Het is trouwens volstrekt niet logisch dat die Ene zich veel gelegen laat liggen om deze schaduwwereld van ons. De bron heeft de rivier niet node. Dat de Logos uit liefde in onze wereld gekomen is, en dat is de evangelische boodschap, is dan ook enkel een vorm van genade (liefde). Wil je niet in dom geloof vervallen, beproef jezelf dan door oprecht en met open geest Nietzsche’s boek over de Antichrist te lezen; of blijf geloven als een kind, wat ook het advies was, maar blijf dan ook bescheiden. En als je oprecht alles overweegt, komt die bescheidenheid vanzelf. Ik weet dat ik relatief veel gelezen en gestudeerd heb, maar loop elke dag tegen mijn gebreken aan en moet die gebreken aan inzicht waarschijnlijk bekopen met een vroege dood. We zijn geen goden. Verre van.

Mijn geloof is misschien ook een gebrek. Mijn ervaring met atheïsten is dat het vaak eerlijke denkers zijn, praktische geesten, die de beperkingen van hun inzicht rationeel benaderen. Ik ga die discussie niet aan; maar ik gok persoonlijk op mensen, beschavingen en denkers die grote indruk op mij gemaakt hebben, en die zich langdurig hebben bewezen. Ook al zal in dit technologisch nieuwe tijdperk het nodige opnieuw overwogen moeten worden over seksualiteit, vruchtbaarheid, en levenseinde. Aanpassing en modernisering zijn vaak nodig. En toch: het oude is niet altijd slechter dan het nieuwe. Daarover sprekende…

Kunstmatige Intelligentie (AI) zal zeker de wereld veranderen. Ik heb het heel kort gestudeerd maar moest het afkappen omdat ik geen kamer in Utrecht vinden kon. Later heb ik nog wat AI geleerd bij het LIACS in Leiden. Ja, AI zal de wereld nog kunstmatiger maken, banen veranderen, bestaande systemen verwoesten. Het zal ook voordelen brengen. Velen zien AI als gevaar. Toch zal het komen en leer het dan ook begrijpen, liefst (ook) op een technisch niveau. Ja echt, op een technisch niveau. Anders lul je maar wat, of ’t nu behoudend-conservatief is of pseudo-intellectuele Volkskrantbagger. AI gaat je wereldbeeld veranderen, je relaties, je werk, je (gebrek aan) geloof, je orgasmes, wat je leest, de films die je zien zult, en alles wat ik hier vergeet. Het is er al. Niet helemaal toevallig kocht ik pakweg twee jaar terug wat aandelen NVIDIA en AMD, makers van GPU’s die voor AI gebruikt worden. Kijk even naar de koers sindsdien (geen koopadvies; nu misschien een bubbel geworden) en dan snap je dan ik niet maar wat roep. En lees wat science fiction, niet omdat het een glazen bol is, maar om je geest te openen voor mogelijk andere realiteiten.

Ooit deed ik bij sterrenkunde een extra vak inleiding astrofysica nadat ik een hele zomer Stargate had gekeken met een paar toffe huisgenoten. Volgens mijn vader had het boeren geen toekomst meer. Dat heeft het wel. Starlink van Elon Musk zal gekoppeld worden met de machines van John Deere. De ruimtevaart zal nieuwe technieken en manieren van denken openen. SMI2LE!

Net na de chemo kan ik vaak niet goed slapen. Het is nu half twee. Het meeste van wat ik wilde schrijven heb ik al geschreven. Er is valt veel meer om te schrijven. Morgen in ieder geval de fouten er wat uithalen en TODO’s zoals linkjes eraan toevoegen. En ik had je al gewaarschuwd, dit zou een lap tekst worden. Als je tot hier gekomen bent, nou, respect (had je niet wat beters te doen?), en in ieder geval mijn dank voor je tijd.

Ik heb er wat versluierde en ook wat meer expliciete verwijzingen in gelegd, waar niet iedereen wal mee zal kunnen, maar ik hoef ook niemand te overtuigen of te bekeren. Ik wilde je vooral een inkijkje geven in mijn soms vreemde denkwereld en ach, misschien heeft iemand er ook nog wat aan, dat is mijn ijdele hoop, de hoop van iemand die verder weinig kan achterlaten. Want als er een Schepper bestaat, en ik er voortijdig naar terug geroepen wordt, kan ik boos worden (word ik ook), maar dan nog… wie ben ik? Je moet de Bron de eer geven. Als dat een irrationeel of onwetenschappelijke gedachte is, dan zij dat maar zo. Ik heb er al tientallen jaren over nagedacht. Ik geloof in de, naar mijn oordeel, beste filosofen die er ooit rondliepen op deze aardkloot, ook in het vertrouwen dat herders en magoi stelden, dat is voor mij genoeg. Ik geloof dat het Licht in onze wereld kwam, en dat wij het niet begrepen.

Het gaat jullie allen goed!

Evert

P.S.: Het is nu zaterdag; hopelijk zijn alle typo’s er nu uit. Ik heb ook nog wat toegevoegd. De dexa is uitgewerkt, ik werk nu een stuk slomer.

2024-02-05 bergafwaarts

De afgelopen dagen had ik koorts. Nu gaat het weer wat beter.

Ondanks de chemokuren groeit de kanker in hoog tempo door. Mijn lever is nu vergroot en ik voel ’m. Nu de lever het eigenlijk niet meer aankan zal de chemo niet meer zonder risico zijn (toxificatie) en eerlijk gezegd, de chemo’s deden toch al weinig, terwijl ze wel mijn lichaam en immuunsysteem afbreken. Waarschijnlijk zal ik (moeten?) stoppen met de chemo’s. Ik overweeg nog om contact te zoeken met een Duitse kliniek waar de chemo lokaal ingebracht wordt, met een katheter via de lies.

Het is voor de oncologen en ook voor mezelf onduidelijk waarom het zo snel groeit. Ondanks biopten en analyses. Mireille zei laatst nog, “het lijkt wel vodoo”, daarmee herhalend wat ik zelf in het begin zei.

Zowel Mireille als ikzelf hadden een sterk negatieve intuïtie toen we voor het eerst het Antoni bezochten. We zochten naar een rationele weg, maar de ratio laat je in de steek bij gebrekkige informatie. Ja, de mensen bij het bloedprikken en die bij de verpleging zijn fantastisch. Maar het systeem “Antoni” heeft iets mechanisch, iets doods, en heeft ons nu meermaals teleurgesteld. Het plan is om naar het Isala in Zwolle te gaan, mocht dat mogelijk zijn. Ze doen daar ook aan integratieve zorg, iets wat het Antoni actief tegenwerkt.

Nu resteert intuïtie. Wie weet zijn er zijn nog onverwachte kansen op onwaarschijnlijke plaatsen. Hoe dan ook breng ik mijn laatste fase liever zonder gif in mijn lijf door. Ik overweeg om enkele alternatieve behandelingen aan te gaan die het immuunsysteem kunnen versterken. Dankzij een goede opbrengst van de landverkoop is er weer wat ruime voor uitgaven.

Het zal me denk ik niet mogelijk zijn veel mails, post e.d. te beantwoorden of afspraken te maken.

Om toch voorbereid te zijn op het zwarte scenario, zal ik binnenkort iedereen mailen met een verzoek om de adresgegevens die bij mij bekend zijn te controleren.

Groet, Evert

2024-02-14 De laatste bespiegelingen en het serpent

Jullie hebben de afgelopen maanden al zoveel lange en soms moeilijke teksten gelezen van mij. Ik wilde een sluier oplichten van ’t wereldbeeld dat in mijzelf ontstaan is de afgelopen tientallen jaren. Een wereldbeeld waarin ratio, wetenschap, magie, spiritualiteit, het mechanische, het levende en het mysterie allemaal als in een web van sympathische draden, als een web van wyrd, met elkaar verbonden zijn, elkaar aanvullen.

Wees gerust. Dit is niet alleen de laatste lange bespiegeling; het zal ook een wat eenvoudigere zijn.

Veel van jullie hebben geworsteld met de teksten. Soms was je verrast door de ogenschijnlijk plotselinge afsluiting die resoneerde met jou, zonder dat je nog in de voorafgaande tekst dat aan zag komen. Mijn wereldbeeld is vooral een oeroud wereldbeeld, waar filosofen, magiërs en priesters vaak hun hele leven aan gaven, elk op hun eigen manier.

De huidige tijd vervalt steeds meer tot een mechanisch en gereduceerd wereldbeeld. Ook vluchten mensen weg in irrationele, emotioneel-spirituele fantasiewereld, of in een simplistisch traditioneel religiebesef. In al die gevallen is het wereldbeeld ofwel gereduceerd ofwel gespleten. Er is een alternatief. Maar dat vraagt veel van je inzicht, kennis en intuïtie, en een echt vrije geest.

The gods will depart one day, as mysteriously as they came, leaving behind the human-like shell which deceives the unbelieving, the poor in spirit, the timid souls who have turned the earth into a furnace and a factory. – Henry Miller, “The Colossus of Maroussi” (1941)

Bovenstaande citaat gebruikte ik ook in het stuk waarin ik mijn moeder verdedigde na haar gedwongen vertrek bij de schaapskudde. Internet zoektermen: “Schapen in Elspeet en veranderende tijden (Evert Mouw, 2019)”. Als herderszoon snap ik de harde realiteit en ook de magie van het herderen van een levende kudde. Wat waren de Israelieten verstandig toen ze koning David kozen die, voordat hij het volk ging herderen, zich eerst bewezen had met schapen die bij beschermen moest tegen wilde beesten, droogte en hitte. De schapen geven zich over aan de herder. De herder zet zijn leven op het spel voor de schapen. Sommigen zullen dit patroon herkennen van het evangelie.

Het begon met een engel, een ster, met herders en magoi. Daarna kwam de zware filosofische onderbouwing van theologen en de (machts)organisatie die nodig was om de kudde veilig te stellen.

Ik weet wel dat ook de wijsheid uit het Verre Oosten niet onderschat moet worden. Al op de middelbare school bestudeerde ik buiten schooltijd de filosofie uit China en het Zenboeddhisme. Het sluit ook wel aan bij de (neo)platoonse filosofie, dezelfde filosofie die Augustinus zo inspireerde. Maar het Oosten staat ver van onze eigen tradities en hun leringen en tradities worden al snel in een (te) platte vorm overgenomen.

Wat nog ontbrak aan mijn bespiegelingen waren zaken als evolutie en sociobiologie. Zeker de sociobiologie heeft een hoop te zeggen over groeps- en kuddegedrag, en hoe dat letterlijk in de aard van het beestje zit. Ik zal het jullie besparen. Wie het weten wil: ga tot de mier. En lees iets over E. Wilson.

De mechanische individualisatie van de grote stad leidt tot een anonieme massa. Misschien ben je daar al in grote mate onderdeel van. Oerbeelden, in versterkte en geidealiseerde fantasievorm, komen dan op, uit het verlangen naar wat je kwijtgeraakt bent. Steeds weer maken we grote, rationele bolwerken waar de ziel uit wegvlucht en het leven op geheimzinnige manier uit vervliegt. De beloofde wijsheid (de appel) geeft de dood (verdrijving uit het paradijs).

De draak, de slang of het serpent komen we overal tegen. In China staat hij symbool voor kracht en voorspoed. Het is volgens de Chinese astrologie nu het jaar van de draak. Volgens dat systeem ben ik zelf ook een draak, wat gunstig zou zijn. Ik vrees dat ik vooral een draak in mijn lichaam heb die mij wegvreet. In de Bijbel is het serpent al de leugenaar van den beginne. In Genesis kan hij eerst nog rechtop lopen, maar als straf moet hij kruipen. Het woord voor slang in Genesis schijnt ook lastig vertaalbaar te zijn. Hoe zou een staand slangenmens er mogelijk uitgezien hebben? Internet zoektermen: “Ubaid serpent people”.

Oerbeelden zijn het; de drakendoder en de draak. J.R.R. Tolkien (ja, die van LOTR) hervertelde in “De legende van Sigurd & Gudrun” al de oudgermaanse verhalen daarover, die vnl. in IJsland bewaard zijn. (De Duitse versie is een latere vorm.) Later werd de held gekerstend en spraken we van “sint” Joris. Lord Baden-Powell, generaal bij de Britse verkenners, gebruikte het symbool voor de door hem opgerichte Scouting. Het zou inspirerend werken op de jongens die zich zouden aansluiten bij de jeugdbeweging met ridderlijke idealen.

Van die beweging werd ik lid als klein jongetje. Ik legde de belofte af en hoorde de wet. Ik was welp, later verkenner, nog later welpenleiding, en heb veel avonturen mogen beleven met de mensen van de landelijke Explostam. Ook ben ik (in naam…) nog lid van de Medische- en EHBO stam (MES) en heb ik leuke trainingen mogen krijgen bij het met Scouting verbonden Survival-EHBO. Als leiding had ik natuurlijk een ouderwetse scoutinghoed op.

Onthou s.v.p. deze beelden: de drakendoder, het serpent, en de scoutinghoed. Misschien ga je ze nog opnieuw tegenkomen.

De aarde ligt bezaait met mensen, zowel laf als dapper, die het tegen een “serpent” moesten opnemen. Mijn schild en zwaard zijn weggeslagen. Ik sta wankel op mijn benen. Ik heb nog slechts een kleine dolk. Hopelijk binnenkort meer daarover. Het spijt me dat ik diverse afspraken en verplichtingen heb en te weinig energie om met zovele van jullie betrokken en lieve vrienden af te spreken of zelfs maar alles te beantwoorden.

Hieronder, na mijn groet, onder de streep, heb ik de laatste woorden van Lord Baden-Powell aan de leden van zijn jeugdbeweging. Het is maar een korte tekst. Er staat meer in dan ik in meerdere pagina’s zou kunnen zeggen.

Groet, Evert

Dear Scouts - If you have ever seen the play “Peter Pan” you will remember how the pirate chief was always making his dying speech because he was afraid that possibly when the time came for him to die he might not have time to get it off his chest. It is much the same with me, and so, although I am not at this moment dying, I shall be doing so one of these days and I want to send you a parting word of good-bye.

Remember, it is the last time you will ever hear from me, so think it over.

I have had a most happy life and I want each one of you to have as happy a life too.

I believe that God put us in this jolly world to be happy and enjoy life. Happiness doesn’t come from being rich, nor merely from being successful in your career, nor by self-indulgence. One step towards happiness is to make yourself healthy and strong while you are a boy, so that you can be useful and so you can enjoy life when you are a man.

Nature study will show you how full of beautiful and wonderful things God has made the world for you to enjoy. Be contented with what you have got and make the best of it. Look on the bright side of things instead of the gloomy one.

But the real way to get happiness is by giving out happiness to other people. Try and leave this world a little better than you found it and when your turn comes to die, you can die happy in feeling that at any rate you have not wasted your time but have done your best. “Be Prepared” in this way, to live happy and to die happy - stick to your Scout Promise always when you have ceased to be a boy - and God help you to do it.

Your friend,

Robert Baden-Powell

2024-02-15 uitbehandeld

Uitbehandeld voor kanker

Het ga jullie goed!

Kanker vanaf zomer 2023

Ik heb uitgezaaide darmkanker heb en de tumoren ook in de lever zitten. Sinds eind zomer 2023 word ik palliatief behandeld op het Antoni van Leeuwenhoek (AvL) ziekhuis in Amsterdam. Ze spraken uit dat ik nog 1 tot 5 jaar te leven zou hebben.

Dit kwam net op het moment dat ik en Mireille, mijn vrouw (tevens waarnemend huisarts), na jaren van (woon)problemen eindelijk wat rust en stabiliteit konden gaan opbouwen en bij elkaar konden gaan wonen. We dachten al aan het stichten van een gezin.

Kanker en aanvullende zorg

Voor complementaire zorg heb ik aangeklopt bij een wat oudere AVIG-arts op de Zuid-Veluwe, die eerder in zijn leven 15 jaar huisarts was. Via heb kreeg ik diverse voedingsadviezen en als arts was hij ook betrokken bij de uitvoering van dendritische celtherapie, wat echter via Immucura verloopt, een bedrijf waar ik nu goede ervaringen mee opgedaan heb

Ca. twee maanden terug ontving ik de dendritische celtherapie injectie. Zo’n behandeling heeft geen bijwerkingen, maar wordt niet vergoed en is nogal prijzig. Onlangs is het Erasmus ermee begonnen als een soort nazorg en er draaien diverse proefprogramma’s. Dendritische celtherapie heeft geen bijwerkingen en is eigenlijk altijd een goede aanvulling.

RGCC test

De AVIG-arts adviseerde mij een RGCC test af te laten nemen om te zien welke chemo’s en stoffen effectief zouden zijn tegen mijn kanker. Dat kost ca. 2000 euro en wordt niet vergoed. Uit de conclusies van de RGCC restresultaten:

The specific tumor appears to have resisting populations because of the MDR1 overexpression that can be reversed by the use of inhibitors of ABCG2 pumps.

Dat zou kunnen verklaren waarom de chemo’s zo slecht werken bij mij. De AVIG-arts drukte me ca. een week geleden (1 feb.) op het hart hiernaar te vragen.

Gespreksverslag oncoloog 9 feb. 2024

Op 9 feb. 2024 besprak ik dit met de oncoloog op het Antoni van Leeuwenhoek (AvL) ziekhuis in Amsterdam. Het AvL is tevens het Nationaal Kanker Instituut (NKI) en draagt uit voorop te lopen met moderne behandelingen en onderzoek.

• De chemo moet gestopt worden; de scanresultaten en leverwaarden zijn slecht.
• De inschatting is dat ik nog ca. 4 tot 5 maanden te leven heb heb.
• Met Panitumumab kan ik misschien nog 2 maanden langer leven. De vraag is of de bijwerkingen (pukkels, anemie >10% en leukopenie 1-10%) ideaal zijn.
• De laatste chemo was inderdaad niet doorgegaan als CEA wel meteen bepaald was bij het bloedprikken vooraf (het is een redelijk recente soort bezuiniging dat niet te doen).
• Het AvL doet geen RGCC tests en gaat dat voorlopig ook niet doen; dat zit niet in de “standaard zorg”. Hij noemde de test te geavanceerd o.i.d. (personalized medicine).
• Het AvL heeft niet naar MDR1 expressie gekeken, dus ook geen ABCG2 blokker ingezet. Het is de oncoloog ook onbekend of dat bestaat – maar daar is het nu ook te laat voor.
• Mijn conclusie: omdat het AvL de goedkope RGCC test niet doet (ca. 2000 euro) is er maandenlang dure niet-werkzame chemo ingespoten. Hierdoor was het voor de AvL-oncologen een raadsel waarom de chemo niet aansloeg, en hierdoor zijn nu ook de tumoren enorm toegenomen, en is tevens langdurig mijn immuunsysteem deels onderdrukt (mijn laatste hoop) en maak ik daardoor geen kans meer op levensverlenging en/of stabilisatie. De oncoloog onderschreef dit hoofdknikkend. (Hij werkt er nog maar net; de oncoloog die ik eerst had was recent vertrokken naar een ander ziekenhuis.)
• Hierdoor krijgt de dendritische celtherapie feitelijk ook geen kans meer; dat had nog een aantal maanden meer nodig gehad om te stabiliseren. (Weer een hoofdknik.)
• De tumoren rond mijn galblaas/buis zijn toegenomen, wat de galblaasfuntie kan verminderen.
• Een behandeling bij dr. Vogl in Frankfurt raadde hij af; hij had een aantal patiënten gezien die in Nederlandse ziekenhuizen behandeld moesten worden voor complicaties. Verder vond hij de lokale dosering van de chemo gevaarlijk hoog.
• Ik heb gevraagd om mij over te zetten naar het Isala ziekenhuis in Zwolle; dat is dichter in de buurt. (Op de achtergrond speelde ook mee dat daar meer aandacht voor integratieve zorg, terwijl dat op het AvL in feite ontkend of tegengewerkt wordt.)

Conclusies

• Zowel Mireille als ikzelf hadden bij ons eerste AvL-bezoek een zeer sterke intuïtie om er meteen weg te gaan. Dat was nooit eerder gebeurd. Meestal heb of ik zo’n intuïtie, of heeft Mireille er een, maar bijna nooit tegelijk en zeker niet eerder zo sterk. Achteraf gezien heeft het “rationele” handelen, het vertrouwen dat we stelden op het medische kunnen van het AvL, mijn leven eerder verkort dan verlengd. Ik heb het niet over een gevoel of angst maar echt over een sterk intuïtief “weten”.
• Het AvL had mij niet veel meer te bieden dan een soort kwakzalverij; “we gooien er chemo in en we zien wel” in plaats van eerst te testen wat zou werken, met een simpele RGCC test. Het verpleegkundig personeel is er fantastisch, maar “het systeem” dient in de eerste plaats zichzelf. Heel wat keren wist de alleenwerkende oudere AVIG-arts me dingen te vertellen die op het AvL bij de oncologen onbekend waren. Ik vind het onbestaanbaar dat een groot instituut, dat zoveel geld krijgt en zichzelf ook nogal op de borst klopt, vervolgens zo functioneert.
• Mireille’s vertrouwen in het AvL is eveneens in rook opgegaan. Nu ze door al deze omstandigheden niet meer voldoende kan werken (puntensysteem) zal ze op termijn mogelijk ook geen huisarts kunnen blijven. Misschien, als ze energie ervoor heeft, zal ze zich in de toekomst richten op de integratieve geneeskunde en/of natuurgeneeskunde.
• In ieder geval hoeven we de woke-vlag niet meer te zien die prominent bij de ingang van het AvL staat. Het deed me vreemd voor dat zo’n ideologisch en politiek beladen vlag zo wappert bij een ziekenhuis dat er voor iedereen hoort te zijn.
• De samenleving zal een huisarts en een medisch informaticus minder hebben omdat het o.a. immigratie prioriteerde boven het huisvesten van eigen mensen, het met diverse regels en hoge belastingen teveel dingen onmogelijk maakte, en bovendien teveel bleef hangen in een gemakkelijke zelfgenoegzaamheid waarbij de “top-instituten”, ook de medische en wetenschappelijke, soms niet veel beter presteerden dan een dansende medicijnman.

Hoe nog verder

Resteert mij niet veel anders dan me te richten op God, toch nog kijken hoe ik mezelf nog even gezond kan houden om van de lente te genieten, en mijn jonge vrouw zo goed mogelijk achter te laten. Echt lekker gaat het niet momenteel; ik lig veel op bed met verhoging en heb nauwelijks energie. Op berichten op (social) media, mail, kaarten etc. ga ik waarschijnlijk niet meer reageren.

Eigenlijk moet er hier in huis, waar we halverwege de werkzaamheden zaten, ook nog van alles gebeuren. Bijvoorbeeld de CV moet eigenlijk vervangen worden. Voor veel afspraken met mensen die me nog even willen zien heb ik geen gelegenheid meer. Misschien rond ik nog een paar dingen af, misschien ook niet.

Wel ga ik kijken of er toch nog niet andere opties zijn. Die zijn soms nogal prijzig, maar kunnen de kwaliteit van leven nog tijdelijk wat verbeteren. Bijv. hyperthermie-therapie of UCB CIK. Onze inkomens zijn weggevallen. Mocht je in ’t verleden veel van mijn blogposts en/of stukken gelezen hebben, waar ik nooit iets voor vroeg of ontving, dan kun je misschien een kleine bijdrage overwegen. Zie de doneer-pagina.

Alle mensen op social media, die ik niet persoonlijk kende maar met wie ik soms leuke interacties had, wens ik alle goeds. We leven al lang naar mijn gevoelen in een soort kali yuga en ik heb me ingezet voor zowel realisme als voor een diepere geestelijke betekenis.

— Evert —