Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 4 min

De Walkure

Walkure; wal = (ge)vallen (dood), kure = kiezen. Een Walkure kiest de doden uit die gevallen zijn in de strijd, en brengt ze naar het wal-halla, de dodenhal. De helft van de doden gaan naar Wodan (Odin), heer van Asgaard, en de andere helft gaat naar Freya, godin van de vruchtbaarheid. Alleen dappere krijgers worden gekozen om als speciale soldaten (einherjar) te dienen voor Asgaard. De Walkure wordt dus geassocieerd met twee goden: Wodan en Freya.

The Ride of the Valkyrs – H. A. Guerber (1909)

De Walkure en Wodan

Net zoals Wodan berijdt de Walkure een paard dat door de lucht kan vliegen. Net zoals Wodan heeft ze een speer als wapen. Wodan is de god van de poëzie, wijsheid, magie, en de dood; en niet voor niets kiest de Walkure de doden uit. De helft van haar gekozenen zal dienen onder Wodan.

The three swan-maidens, valkyries of Völundarkviða – Jenny Nyström (1893)

De Walkure en Freya

Net zoals Freya is de Walkure vrouwelijk, strijdvaardig en verleidelijk. Veel Walkuren proberen wel eens een avontuurtje met helden en goden. Freya is ook de godin van de paarden waar de Walkuren op rijden, en de godin staat bekend als de leidster van de Walkuren.

Ganzen

In sommige versies veranderen Walkuren in ganzen als ze zich buiten Asgaard begeven. Als ze gaan baden in een meer, dan veranderen ze weer in normale jongedames.

Walkuren en Engelen

In de christelijke cultuur worden engelen vaak afgebeeld alsof ze de zielen van overledenen van de aarde halen en naar de hemel brengen. Mogelijk is dat overgenomen uit het oude heidendom, net zoals het christendom het kerstfeest, Sinterklaas, en het paasfeest heeft overgenomen en heeft veranderd. De engelen lijken wel wat op de Walkuren — ze halen de doden op en ze kunnen vliegen en ook kunnen engelen vechten. Maar de Walkuren zijn wel wat wilder, hebben meer een eigen wil en zijn sensueler. Om het maar met Rammstein te zeggen: Ich will kein Engel sein.

De Honda Valkyrie

Moderne motorgang leden zien zichzelf vaak als een soort rijders (= ridders) op het moderne paard: de motor. Bovendien houden veel motorrijders wel van de vrije en ruige Noord-Germaanse mythologie. De Honda GL1500C werd daarom de Valkyrie genoemd.

Raven

Door de connectie met Wodan worden Walkuren vaak afgebeeld met raven die meevliegen. Kijk maar eens op de afbeelding hieronder. Nog een daaronder zie je een bewerking voor de Honda.

Valkyrien – Peter Nicolai Arbo (1869)
Valkyrie riding a Honda GL1500C

De Walkure als expressie van vitaliteit

De Walkure is een soort archetype voor de vrije, wilde, strijdvaardige en mooie vrouw zoals die in de tijd van de Vikingen wel tot de verbeelding zal hebben gesproken rond het kampvuur. Het hoort bij de ruige, simpele en krijgshaftige cultuur van de vroege Germaanse en Keltische stammen, die hun besluiten in een democratische volksvergadering namen en kun hertogen en koningen voor een beperkte tijd kozen. Ah ja, wat een prachtige romantisering van een harde en moeilijke tijd! Het was niet altijd gemakkelijk om te overleven, maar de verhalen over helden en goden gaven moed.

Valkyrie – Nick A. Taylor (1978)

Deze heidense cultuur heeft moeten buigen voor de veroveringen van Karel de Grote, die de stammen tot het christendom dwong, ondanks de weerstand van Widukind. Daarmee kwam een einde aan de democratie van de stammen, want de nieuwe koningen en adel beriepen zich op God en maakten hun heerschappij erfelijk. Ook kwam een einde aan de primaire en directe beleving van moed, schoonheid en vrijheid, om plaats te maken van de meer ontwikkelde maar ook meer complexe en duale christelijke beleving daarvan, die bij veel mensen een innerlijk conflict of zelfs een schuldcomplex zou veroorzaken.

Merkwaardig genoeg zien we dat schuldcomplex momenteel nog het sterkst bij mensen die niet langer christelijk zijn maar een soort seculiere vorm van de slavengodsdienst aanhangen. Door het wegvallen van het geloof ontstaat bij veel mensen een onevenwichtigheid, die de idealen van het afgezworen christelijke geloof soms juist versterkt en niet zelden ook merkwaardig verbuigt. Veel leden van GroenLinks geloven niet in God, maar wel in “eerlijk delen” (met staatsdwang, dat dan weer wel), windmolens, de (onwetenschappelijke) gelijkheid van alle mensen, en een soort identiteitsloos wereldburgerschap. Dat is allemaal heel mooi, maar ook heel weinig aards en vooral ook weinig realistisch, met als gevolg dat zulk idealisme helaas ook werkelijke schade kan veroorzaken.

De remedie hiertegen is volgens conservatieven een terugkeer naar christelijke en humane idealen. Maar die zijn nu juist de kern van het probleem, en los van die idealen: een terugkeer naar de kerk is weinig waarschijnlijk. De kritiek van Nietzsche is nog steeds actueel. En dan hebben de liberalen nog een verweer: individuele vrijheid en eigen verantwoordelijkheid, waarden die ook door calvinisten benadrukt worden. Dat zou nog kunnen werken, maar het offer is groot: het samenbindende wordt voor een belangrijk deel opgegeven. Ik zie meer voor een opleving van de Klassieke filosofie, van de waarden en mythen van de grondleggers van de Europese beschavingen: de verhalen van de Grieken, Romeinen, Kelten en Germanen.

Zij zag walkuren
van verre gekomen
gereed tot de rit
naar de radende goden;

Skuld met haar schild,
Skogul als tweede,

Gun, Hild, Gondul,
en Geirskogul.

— Voluspa (De voorspelling van de zieneres), uit de poetische Edda, vertaald door dr. Jan de Vries

🔗 https://youtu.be/IesxkUphe3g


Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.